Ik weet eigenlijk gewoon niet waar ik moet beginnen met schrijven. Misschien is dat ook wel de reden dat ik zolang niets geschreven heb. Mijn hoofd stond maanden in het teken van een marathon. Mijn tweede marathon. Het vastleggen hiervan op film. Een blessure krijgen. Niet meer mogen lopen. Weer mogen opbouwen. En uiteindelijk..? Niet op tijd fit zijn voor mijn grote droom: het lopen van de marathon van Berlijn. Wat nu?
Het is nog geen dilemma dinsdag, dus gooi ik hem er gewoon vandaag al uit: Wel of geen marathon lopen in september?
Soms is mijn motivatie wat groter dan wat mijn fysieke ik daadwerkelijk aankan. Of ja, misschien kan ik het woord “soms” beter weglaten. Nee, aan motivatie ontbreekt het mij niet vaak. Maar dat is dan ook meteen een valkuil. Of het slim is een halve-marathon te gaan lopen wanneer je nog niet eens af bent van je meest hardnekkige blessure EVER? Kort maar krachtig antwoord: nee. Of het goed heeft uitgepakt voor mij? Minder kort, maar toch krachtig antwoord: tot nu toe wel!
Beloofd is beloofd, het antwoord op nog wat van jullie vragen. Met onder andere of ik: liever zwarte of witte sokken draag, ik mijzelf terug zie verhuizen naar Breda, al fatsoenlijke pedalen heb gekocht, ik te kampen heb gehad met een sportverslaving tijdens mijn eetstoornis en eh.. nog veel meer!
Ik weet niet of jullie klok net zo snel gaat als de mijne? Maar jeetje, het lijkt wel of er in mijn klok een extreme power-batterij zit. Zo was het nog een dikke maand tot de Venloop, en nu nog maar een week… En een dag… Een week en een dag. Niets dus! Hoe het er nu voorstaat en welke afstand ik uiteindelijk ga doen? Wederom een update..
Mijn favoriete maaltijd voor een training? Wat ik doe met mijn ademhaling tijdens het hardlopen? Hoe oud ik ben, hoe mijn carnaval was en of ik nog andere hobby’s heb? Ik geef vast antwoord op de eerste vragen. De rest komt in de komende dagen/weken. Beloofd!
