Het is dit weekend al

Het is al aankomende zondag. Het is al dit weekend. En wetende hoe snel mijn weken tegenwoordig voorbij lijken te vliegen en ik van het ene in het andere weekend word gelanceerd, voelt het alsof ik geen tijd meer heb. Heb ik ook weinig natuurlijk, maar dat hoeft ook niet. In principe is het grootste voorbereidingswerk gedaan. Of ik klaar ben voor aankomende zondag en hoe mijn laatste dagen eruit zien? Stomme en goede vraag.

---

Ik vind het eigenlijk maar een stomme vraag “of ik er klaar voor ben”. Niet dat ik hem nooit stel aan mezelf of iemand anders, best vaak als ik eerlijk ben, maar toch. Natuurlijk ben ik er klaar voor, anders kan ik net zo goed niet van start gaan vind ik zelf. Alleen de mate waarin ik er vertrouwen in heb dat het ook afloopt zoals ik graag zou willen? Dat wisselt.

Komend weekend ga ik (tenzij ik corona krijg of gebeten word door een giftige spin oid) van start bij de marathon van Amsterdam. Mijn tweede marathon ooit, waarbij de eerste al vijf jaar geleden is. Dat maakt dat ik het toch weer spannend vind. Of nouja, het is waarschijnlijk sowieso spannend, of het nou vijf jaar of vijf maanden geleden is. Hoe dan ook vind het ineens heel moeilijk in te schatten hoe ik die ruim 42 kilometer door ga komen. OF ik ze door ga komen. Na de 30 kilometer blijft het toch een groot mysterie hoe het verder zal gaan, hoor ik altijd van de marathon experts. Maar misschien is dat juist ook wel wat de marathon zo magisch maakt: je weet het gewoon niet.

Aan mijn voorbereiding gaat het in ieder geval niet liggen, dat kan ik met vertrouwen zeggen. Of ik meer had kunnen doen? Vast wel, maar met hoe blessuregevoelig en belastbaar ik ben had ik het denk ik niet veel anders moeten aanpakken dan hoe ik dat nu gedaan heb (met dank aan mijn trainer die geen trainer is). Ik ben heel gebleven, dat is het belangrijkst van alles en is me nog nooit eerder gelukt (dat is al het proosten waard, wel na aankomende zondag uiteraard). Daarbij heb ik toch veel kilometers weggetikt elke week, heb ik met sportvoeding getraind, mijn eigen voedingstips eens toegepast rondom het trainen (erachter gekomen dat het nog werkte ook) en ben ik semi-verstandig omgegaan met slaap en alcohol/feestjes. Het kan vast altijd beter, maar eigenlijk was het zo voor mij precies goed, met het oog op al die andere dingen die ik ook nog wilde doen en belangrijk vind.

Hoe zag/ziet mijn laatste anderhalve week eruit? De laatste “zware” training heb ik afgelopen donderdag gedaan. Daarna mocht de gaskraan een stukje dichter, wel zo lekker in deze tijd. Ik heb nog wel hardgelopen en dat blijf ik ook zeker doen, maar alles nu wel een tandje minder. Dit betekent met name minder kilometers en minder tempo’s (als in minder herhalingen). Het doel van deze week is eigenlijk uitrusten en opladen voor komende zondag. Ik denk persoonlijk dat ik nog wel aardig wat uit te rusten heb na afgelopen weken, dus ik ga mijn best doen ook dit stukje van de voorbereiding nog zo goed mogelijk te voltooien.

Qua voeding zal ik niet bijster veel veranderen. Zeker de komende dagen nog niet. Ik focus me gewoon op een voedzaam eetpatroon, wat ik eigenlijk 80% van de tijd al doe, wat voor mij betekent: gevarieerde voeding, voldoende koolhydraten, groenten, fruit en nouja de schijf van vijf maar dan net wat meer zullen we maar zeggen. Aan het einde van de week is het wel mijn plan de koolhydraten nog wat op te schroeven om goed gevuld aan de start te verschijnen. Ik zal dan ook wat eerder “witte producten” kiezen in plaats van de volkoren variant en niet te vet eten, gewoon zodat ik niet overvol zit en hopelijk buikproblemen voorkom.

Dat laatste is eigenlijk een van de weinige dingen waar ik wel echt de zenuwen van kan krijgen, wat dan tevens het probleem meteen verergert natuurlijk (#shit). Ik hoop dat mijn buik normaal blijft doen. Dit is toch wel een regelmatig terugkerend ding bij mij en kan ervoor zorgen dat ik compleet geparkeerd sta. Gelukkig kan ik er zelf al veel invloed op uit oefenen met de juiste voeding, maar deels is het ook afwachten vanwege factoren waar je minder invloed op hebt. Hoe dan ook zal de marathon zelf een tikkie geven, maar laat ik er in principe vanuit gaan dat het goed komt, net zoals bij de lange duurlopen. Druk maken heeft sowieso geen enkel nut, dus die energie spaar ik liever voor komende zondag.

Tot zover de spanningen die nu wel wat beginnen op te lopen. Ik had na mijn vorige marathon ervaring nooit gedacht dat ik dit zou gaan zeggen, maar: ik heb er eigenlijk wel zin in. Al weet ik ook vrijwel zeker dat ik me deze uitspraak niet meer kan herinneren als ik eenmaal bezig ben.

We zien wel.

Lopen er nog meer mensen mee zondag?

PS: voor wie mij wil volgen, ik geloof dat mijn startnummer 6177 is. Ik zal het nog delen via Instagram.

Liefs, Mo