Hoewel ik enorm vaak lees dat de weegschaal iets ‘slechts’ is, dat het niet veel zegt en je het beter kunt vermijden, ben ik het hier niet helemaal mee eens. Natuurlijk zegt het in principe niet zoveel, enkel een getal wat slaat op het aantal kilo’s waaruit je lichaam bestaat, maar toch stap ik eens in de zoveel tijd op dit ding. Ik zal je vertellen waarom ik dit doe, wat het dan voor mij zegt en wat ik belangrijk vind.
De weegschaal geeft een simpel getal van kilo’s aan en dit is eigenlijk ook meteen het probleem. Het zegt niets over waar die kilo uit bestaat. Het zegt niets over je lichaamssamenstelling en dus ook niet over de ‘mate van gezondheid’ (in dit geval bedoel ik hiermee de verhouding tussen spiermassa en vetmassa). We weten waarschijnlijk ondertussen allemaal wel dat spiermassa zwaarder weegt dan vetmassa en dat iemand die afgetraind, en er op het eerste gezicht zelfs dun uit kan zien, meer kan wegen dan iemand van dezelfde lengte die een laagje vet met zich meedraagt. Iemand die uitgedroogd is (wat dus niet goed is) zal minder wegen dan iemand die zijn vochtgehalte op peil heeft. Een dom apparaat dus eigenlijk, die weegschaal. En het kan voor sommige mensen een negatief iets met zich meebrengen.
Jaren geleden kon de weegschaal nog wel eens een belangrijke rol spelen in mijn dagelijks leven. In eerste instantie was het iets waar ik op zag dat ik gewicht verloor en waarvan niet zo goed wist wat ik hier iets mee aanmoest. Later werd het iets om te controleren of ik wel echt aankwam, zowel voor mijzelf als voor de diëtiste (en ja, dat kon moeilijk zijn). Tot slot werd het iets wat mij controle gaf om ook echt op dat gewicht te blijven wat ik toen had bereikt. In deze laatste fase werd het bijna een obsessie. Of dat was het misschien al wel. Ik wilde op gewicht blijven, niet meer aankomen, ik had tenslotte mijn streefgewicht bereikt. In deze fase kon de weegschaal mijn dag nog wel eens maken of breken.
Juist dat laatste is iets dat ik veel hoor. Op de weegschaal stappen gaat je niet altijd gelukkiger maken. Sterker nog, op een dag 0,5 kilo meer wegen dan de dag ervoor kan er zelfs voor zorgen dat iemand de hele dag chagrijnig rondloopt, dat de dag verpest is of dat iemand zelfs het gevoel heeft dat hij of zij heeft gefaald. En dit terwijl het ook simpelweg kan komen omdat je de dag ervoor wat meer koolhydraten of zout hebt gegeten en dus eventjes meer vocht vasthoudt, of voor de vrouwen onder ons, dat je bijna ongesteld moet worden. Een simpel getalletje wat vrijwel niets zegt kan onze dag, week of zelfs eigenwaarde bepalen. Logisch dus dat er gezegd wordt dat een weegschaal maar iets slechts is, dat je hem beter uit het raam kan mieteren en naar je eigen lichaam moet luisteren.
Mee eens. Helemaal mee eens. Maar waarom ben ik het er dan zo mee oneens dat het enkel iets slechts is?
Omdat de weegschaal ook een hulpmiddel kan zijn in plaats van iets dat een humeur beïnvloedt. Hoe ik vroeger een verstoorde relatie met de weegschaal had, kan het mij nu helpen. Voor mij dient het als vangnet en als periodieke check. Kilo’s verliezen, waar die kilo dan ook uit bestaat, hoef ik niet. Het is niet nodig, zowel op uiterlijk vlak (ik heb liever billen dan een hardloopbibs) als uit gezondheidsoogpunt.
Heb ik dat vangnet en die check dan nodig, want ik eet toch genoeg? Ja ik denk dat ik wel voldoende eet, ik doe mijn best. Maar met al die trainingen verbrand ik ook veel. En hoewel je, als je heel veel traint, er bijna niet aan ontkomt wat kwijt te raken, wil ik ervoor zorgen dat dit niet of minimaal gebeurt. Mijn motortje draait eindelijk weer en dat wil ik graag zo houden. Maar omdat het voor mij soms lastig is puur aan te voelen of ik mezelf voldoende of te weinig geef, vind ik een periodieke check best wel fijn. En zo dient dit stomme nietszeggende getalletje op de weegschaal voor mij ineens als check, als vangnet en zonodig als alarmbel en zegt dit nietszeggende getalletje niet niets, maar juist alles.
PS: Ik weet dat ik het ook allemaal in de gaten zou kunnen houden met betrouwbaardere metingen, of vetpercentage metingen, of een ingewikkelde weegschaal. Maar dit heb ik simpelweg allemaal niet in huis en voor mij werkt dit tot nu toe prima, dus waarom niet lekker zo houden? Doe vooral wat werkt voor jou. Merk je dat het apparaat je humeur meer beïnvloed dan dat het als hulpmiddel dient? Laat het dan lekker achterwege. Maar kan het jou wel helpen? Schaam je er niet voor het dan gewoon lekker te gebruiken 🙂
Is dit herkenbaar? Ik ben benieuwd hoe jij hier tegenaan kijkt of wat jouw ervaringen zijn!
Liefs, Mo
