Road to Rotterdam: nog 11 weken

Een vol trainingsweekend met de eerste lange duurloop, een borrel en verhuizen: ik vergat totaal een update te schrijven. En ik vergat ook dat die borrels niet het slimste idee zijn in een goede voorbereiding voor een marathon. Hier is hij dus alsnog, de update met nog 11 weken min een dag te gaan, met een nieuw inzicht.

---

Een marathon lopen is niet iets dat je moet onderschatten zo vind ik. Het is geen afstand om als ‘grapje‘ of ‘weddenschap’ te lopen, hoewel dat best wel vaak gebeurt geloof ik. De afstand van een marathon is zodanig, dat het je lichaam eigenlijk meer sloopt dan dat je het goed doet. En al helemaal als je er niet goed voor traint. Dit heb ik zelf ervaren in 2017 door New York, bij nader inzien, eigenlijk niet getraind genoeg in te zijn gegaan. Ondanks dat ik hem bijzonder goed uitliep, ik had mijn lichaam wel gesloopt. Dit merkte ik niet direct, maar wel aan het herstel dat geloof ik stiekem wel een jaar geduurd heeft. Of langer? Eigenlijk begin ik me nu pas lichamelijk goed te voelen, maar goed dat kan ook andere oorzaken hebben natuurlijk.

Hoe dan ook, zelf wil ik dit keer zo goed getraind als mogelijk, aan de start staan. Mocht ik dat om een of andere reden niet zijn, dan kan ik beter niet starten (net zoals Berlijn afgelopen September). Niet onderschatten dus, dat marathon traject. Maar misschien moet ik dat zelf dan ook niet doen.

Wat ik enorm lastig vind is de balans tussen serieus trainen, maar ook nog lekker ‘genieten van het leven’. Misschien lijkt het alsof ik altijd best serieus met het lopen bezig ben, maar dat is niet helemaal waar. Ik houd van een feestje, gezelligheid met vrienden, een wijntje of biertje of eh.. Carnaval bijvoorbeeld. Dit is absoluut niet iets waar ik geheim over doe, sterker nog ik vind dit deel van mijn leven (lekker doen wat je leuk vindt) nog altijd het belangrijkst. Maar ja, trainen voor een marathon en deze hopelijk uitlopen vind ik ook leuk. Heel leuk.

En hoe je het ook wendt of keert, trainen voor een marathon vereist flink wat discipline. Niet alleen op het gebied van wat je wél moet doen (flink trainen en goed eten), maar ook wat je misschien beter even níet moet doen (te weinig slapen, alcohol etc). Weinig slaap en het drinken van alcohol bevordert je herstel nu eenmaal niet en de kans op blessures is groter. Ik schreef al eens een artikel over de gevolgen en hoe hier mee om te gaan.

• 

• 

• 

Na afgelopen week, waarin vier trainingen, met onder andere een flinke duurloop van 20 kilometer, op de planning stonden en ik in totaal 58 kilometer liep (wederom een record, man man) besefte ik mij ineens enorm goed dat het nu toch echt is begonnen. De trainingen worden langer en zwaarder en die voor mij magische ’10 weken’ zijn er praktisch ook al bijna. Sterker nog, bij de volgende update al. Voor mezelf dus tijd om een stapje terug te doen in ‘de rest’.

Dit betekent niet dat ik geen leuke dingen meer ga doen, absoluut niet (ik bedoel ik ben en blijf een Brabander en Carnaval komt er ook voor mij gewoon aan ;)). Maar wel dat ik het allemaal even een tandje rustiger aan moet doen en goed aan de gezondheid van mijn lichaam moet denken. Een keer een druk sociaal weekend kan best, maar misschien moet ik dan mijn trainingsintensiteit dat weekend wat aanpassen. Net zoals dat andersom geldt, heb ik een zware trainingsweek op de planning, misschien moet ik dan mijn sociale-levensintensiteit (nieuw woord?) wat aanpassen.

Voor de komende weken tijd om dus ook hier mee aan de slag te gaan. Net zoals dat ik de afgelopen week moest leren omgaan met een schema, wat ik nog altijd moet leren, maar het gaat de goede kant op 😉 De trainingen gingen in ieder geval goed, ik voel me goed en wederom zin om er deze week weer voor te gaan!

Is het voor jou herkenbaar die balans tussen het voorbereiden op een marathon en je sociale leven? Of heb jij hier absoluut geen moeite mee? Alle tips zijn welkom!

Liefs, Mo

---

---