Sinds een maand of vier train ik vrijwel altijd met een hartslagband, tenzij ik hem vergeet of het wondje op mijn buik te groot wordt (leg ik uit). Vandaag vertel ik waarom ik dat eigenlijk ben gaan doen en of ik het een toevoeging vind of niet.
In een vorige blog vertelde ik uitgebreid over mijn sporthorloge. Een sporthorloge mét ingebouwde hartslagmeter, ideaal dus. Je zou zeggen dat je dan geen hartslagband meer nodig hebt toch? Nah, hoewel een hartslagmeter in een horloge een goede indicatie van de hartslag kan geven (en deze indicatie wordt steeds beter met al die nieuwe technieken enzo), is het nog lang niet zo nauwkeurig als een hartslagband. Ik wilde wel nauwkeurigheid en dus een hartslagmeter.
De reden dat ik een nauwkeurigere meting wilde is, omdat ik op hartslag wilde gaan trainen. Zeker in mijn traject naar een marathon. Ik trainde eigenlijk altijd op tempo en gevoel, wat in eerste instantie prima werkte. Maar na een paar jaar en drie blessures, merkte ik dat het trainen op ‘tempo’ eigenlijk niet altijd even goed werkte voor mij. Een rustige duurloop probeerde ik op een vooraf bepaald tempo te lopen en eigenlijk keek ik helemaal niet zo goed of mijn lichaam het die dag daar ook wel mee eens was. Mijn tempo’s veranderde dus eigenlijk nooit (duurtempo, korte intervalblokjes tempo etc.) en dat terwijl mijn conditie en lijf dat wel doen.
In de voorbereiding voor Berlijn, die ik helaas niet kon gaan lopen, deed ik een uitgebreide sporttest. Hier werden mijn hartslagzones van dat moment bepaald. Een paar weken geleden deed ik nog een lactaat test en hier werden mijn hartslagzones opnieuw bepaald. Uit beide testen kwam ongeveer hetzelfde en nu weet ik precies wat mijn hartslagzones zijn. Ik kan eindelijk gericht trainen dus! Maar waarom vind ik het trainen op hartslag dan zo fijn?
Voor mij geeft mijn hartslag een goede indicatie voor hoe fit ik die dag ben. Heb ik het iet of wat laat gemaakt in de kroeg, dan is de hartslag de dag erna waarschijnlijk een stukje hoger dan hij normaal zou zijn. Het gevolg is dat deze ook in een training wat hoger zal zijn dan normaal. Simpelweg omdat mijn lichaam vermoeid is of het nog zwaar heeft van de leuke avond. Door op hartslag te trainen en mezelf hierdoor te laten leiden, pas ik de training eigenlijk meteen hier op aan. Ik loopt mijn rustige duurloop gewoon in de juiste hartslagzone, alleen is het tempo die dag misschien wel een heel stuk rustiger dan twee dagen ervoor. Jammer van dat tempo, maar wel verstandig voor mijn lichaam.
Wat ik ook een voordeel vind van het trainen op hartslag, is dat ik gemakkelijker op conditie kan trainen. Wat ik hiermee bedoel is dat, hoe ik eerst bijvoorbeeld elf kilometer per uur liep in zone éen, dit drie maanden later wel eens twaalf kilometer per uur zou kunnen zijn, nog altijd in zone éen. Een flinke verbetering dus, en door op hartslag te trainen speel ik hier ongemerkt meteen op in.
Nadeel?
Zeker bij een lange duurloop kan de hartslagmeter een beetje gaan schuren. Dit zorgt ervoor dat je een schuurplekje op je buik kan krijgen (wat ik dus heb). Tip: smeer het in met Vaseline 🙂
Conclusie: voor mij geeft het trainen op hartslag een goed gevoel (zelfs met wondje 😉). Alsof ik meteen wat doe met wat er op dat moment in mijn lichaam speelt. Of het ook echt gaat helpen bij het mezelf niet over de kop lopen? Dat moet ik nog even gaan zien de komenden tijd. Ik houd jullie op de hoogte!
Extra info: Mijn hartslagband is van Garmin, die ik ontving via Futurumshop. Ik kan hem gemakkelijk koppelen met mijn horloge en deze pakt automatisch de hartslag gemeten door de band op!
Train jij op hartslag? Of heb je nog andere vragen over de band of het trainen op hartslag? Laat het even weten!
Liefs, Mo
