Dat de marathon van Berlijn niet door kon gaan was een domper. Maar spijt dat ik met opzet uitgestapt ben, heb ik nog geen seconde gehad. Hoewel mijn omgeving mij ervan overtuigde dat ik nog maar even geen nieuwe doelen moest maken, waar ik het overigens volledig mee eens was, kon ik mijn brein niet stoppen met het maken van nieuwe plannen. Hoe meer kilometers ik elke week weer kon lopen, hoe meer ideeën er in mijn hoofd verschenen. De nieuwe ideeën werden plannen en die plannen werden er éen. Een plan, met een duidelijk doel. Zou het dit keer wel lukken?