Ruim vier jaar geleden begon ik met dit platform. Ik veranderde mijn Instagram-naam naar @runningwithmo en zette een blog op. Onwetend van de hele community die er bestond en flink groeide, rolde ik zonder dat ik het wist de #fitgirlgeneratie in. Ik deelde mijn passie voor sport en mijn persoonlijke verhalen omtrent hardlopen, maar wilde het verschil maken door ook inhoudelijke kennis te delen op het gebied van sport en voeding. Iets waar ik tenslotte een opleiding in deed en heus wel iets vanaf wist. Toch ben ik al vier jaar lang aan het bloggen (hoewel vaker niet dan wel, eerlijk is eerlijk) zonder te doen wat ik écht wil doen. Wat ik wel deed vond ik leuk, maar de laatste tijd veranderde er iets in mij. Noem het een quarterlifecrisis of noem het groeien, maar hoe dan ook is het tijd om wat te veranderen.
Het hele idee van mijn blog en Instagram is ooit ontstaan, omdat ik mijn enthousiasme wat betreft het hardlopen wilde delen en ik wilde anderen hierin meenemen. Ik probeerde mensen te motiveren met tips, met redenen te gaan hardlopen en door het delen van mijn eigen rondjes. Met name dit laatste lukte best goed op Instagram. Later wilde ik mijn enthousiasme voor sport koppelen aan gezondheid en voeding en hier achtergrondartikelen over schrijven. Ik deed een studie in deze richting en wilde mensen helpen door ‘ingewikkelde’ onderwerpen te vertalen naar iets wat ‘begrijpbaar’ zou zijn. Een goede insteek, zo vond ik zelf. Maar in de praktijk? Ik schreef veel te weinig, poste vooral veel foto’s op Instagram en was met name ‘hardlopend Mootje’.
Ook leuk natuurlijk, ik ben tenslotte Mo en ik loop nog altijd graag hard. Maar ik ben meer dan dat. Nu hoef ik jullie daar misschien niet van te overtuigen, maar mezelf soms wel. Lang was ik nog een beetje onzeker over mijn kennis en wat ik kon. Dit is misschien ook niet gek als je nog student bent. Het is tenslotte een tijd waarin je nog veel aan het leren bent en die kennis komt uiteindelijk wel. Inmiddels ben ik anderhalf jaar geleden afgestudeerd en had ik dit onzekere gevoel tot een maand geleden nog altijd. Wat als ik helemaal niet voldoende weet? Kan ik wel zeggen wie ik denk te zijn? Kan ik wel goede tips en adviezen geven? Het hele ‘afgestudeerd zijn’ voelde niet anders dan ‘student zijn’. Maar hee, is dat erg? Verschilt het eigenlijk wel zo veel?
Ik denk nu van niet. Mijn studententijd was een groeiperiode waarin ik veel leerde en kennis op deed. Maar dit is niet ineens gestopt bij het behalen van mijn papiertje. Ik heb een hele grote interesse in voeding en sport en ik merk dat ik hier alsmaar over door blijf leren. Deze keer niet omdat het ‘moet’, maar omdat ik het ‘wil’. Zo zit ik nu in een vrij uurtje een ingewikkeld boek over sportvoeding door te nemen uit interesse, en niet omdat ik er morgen een toets over heb. Dat is toch mooi? (ik klink nu misschien oud, maar ik vind dat dus mooi). Mijn groei- en leerperiode van mijn studententijd gaat nu eigenlijk gewoon nog door. Al moet het wel vanuit mijzelf komen, want anders gebeurt er helemaal niets.
Ik ben dus absoluut niet uitgeleerd en weet nog niet alles (bij lange na niet). Maar ik heb nu wel door dat ik meer weet dan ik dacht en daar mag ik best wat zekerder over zijn. Stiekem heb ik in al die jaren gewoon hartstikke veel kennis op gedaan en de enige manier hier ook wat mee te doen en hier verder in te groeien is door het te doen en bezig te blijven. Het is normaal dat ik nog niet alles weet, nog veel moet leren en soms onzeker hierover ben. Ik ben 26, ik mag best nog even doorgroeien hoor.
Wat heeft dit met mijn blog en Instagram te maken?
Nou alles dus. Het hardlopende Mootje (@runningwithmo) zijn is leuk, maar ik merk dat ik er niet veel voldoening meer uithaal simpelweg foto’s te delen van mijn hardlooprondjes. De insteek was mensen te motiveren en te helpen en die drive heb ik nog altijd. Ik haal veel meer voldoening uit een blog die mensen aan het denken zet, aan het schrijven van een inhoudelijk artikel waar ik zelf veel van leer en aan het dingen uitleggen aan andere mensen. Om deze reden, omdat ik meer ben dan ‘Running Mo’, veranderde ik vandaag spontaan mijn blog naar: movandevelde.com .
Ik gok dat mijn Instagram ook nog zal volgen, maar dat vind ik eerlijk gezegd best spannend. Geen idee waarom (misschien omdat @runningwithmo toch wel weer een naam is die al vier jaar lang aan mij kleeft, misschien nog 1000 andere redenen). Hoe dan ook, wordt vervolgd, dat is een ding wat zeker is.
Gekke gedachten, of juist niet? Ik ben benieuwd wat jij hiervan vindt. En laat het mij ook even weten als je dingen hebt waar je graag over zou willen lezen of wat je graag zou zien 🙂
Liefs, Mo