Ik weet eigenlijk gewoon niet waar ik moet beginnen met schrijven. Misschien is dat ook wel de reden dat ik zolang niets geschreven heb. Mijn hoofd stond maanden in het teken van een marathon. Mijn tweede marathon. Het vastleggen hiervan op film. Een blessure krijgen. Niet meer mogen lopen. Weer mogen opbouwen. En uiteindelijk..? Niet op tijd fit zijn voor mijn grote droom: het lopen van de marathon van Berlijn. Wat nu?
Ik kon eindelijk weer een beetje lopen, had twee keer een berg ziektekiemen uit mijn lichaam gewerkt en was vooral razend benieuwd. Vorige week deed ik dan eindelijk een medische sporttest, iets wat ik NOOIT eerder gedaan had. Benieuwd hoe dit ging en wat eruit kwam? Ik vertel je er alles over!
Een tijdje terug kreeg ik de vraag of ik nog tips had voor de NYC marathon. Over de race, het parcours en andere tips & tricks. Nu voel ik mij verre van een ‘marathon-expert’, aangezien ik er pas één gelopen heb. Het feit ‘dat ik maar wat deed’ maakt mij niet zelfverzekerder hier nuttige tips over te geven. Ik had geen plan, geen tactiek en alles wat ik wél had daar hield ik mij niet aan. Ik stelde mij in op de ergste race van mijn leven en uiteindelijk? Finishte ik mijn marathon gemakkelijker dan ik ooit had kunnen dromen. Was mijn ‘geen tactiek’ hebben dan misschien zo slecht nog niet? Heb ik dingen in mijn voorbereiding juist wel of niet gedaan die misschien wel bijzonder zinvol waren? Een marathon expert ben ik niet, maar de NYC marathon heb ik zeker gerockt. Vandaar dan toch een blog met mijn 5 persoonlijke NYC marathon tips! – TIP 1: Neem de tijd en rust te acclimatiseren Deze tip komt nu misschien een beetje laat, aangezien je de …
Het is net als een tatoeage zeggen ze: “Als je er eenmaal een hebt, wil je er zo snel mogelijk nog een”. De marathon. Met een marathon zou dit ook zo zijn. “Zodra je die streep over bent denk je al aan de volgende”. “Jij niet? Over twee weken dan toch zeker wel, let maar op!”.. Ok, we zijn nu twee weken verder. Dus Mo, wat wordt de volgende marathon?
Na het trainingsloopje in Utrecht liep ik al kletsend met een journalist van Runner’s World naar het Café. Ik had tenslotte maar 8km gerend vanwege mijn geblesseerde benen terwijl de rest van team Vifit een lange duurloop deed, genoeg tijd over dus voor een interview! “Ja”, zei de journalist, “ken je ook die olympische hardloopster die net als jij geblesseerd raakte voor haar marathon?”
Ik zweet zeker na mijn marathontraining. Maar waarvan ik nog meer zweet? Het feit dat ik over freaking 36 dagen al aan de start van de NYC Marathon sta.. (DAMN). Hoe dit eerst nog heeeeeel ver weg leek, zie ik nu in dat dit niet het geval is. Sterker nog.. Het komt nu wel heel dichtbij. En ehm.. Hoe ga ik DAN een marathon lopen, terwijl ik NU nog niet eens weet of ik ik de halve marathon zondag wel goed kan voltooien..? Een kleine marathon update!
