Dagboek #12

,

De emmer liep over.


Om heel eerlijk te zijn gaat het gewoon even niet zo lekker. Best verwarrend, want er heeft zich niet specifiek een probleem of voorval voorgedaan. Eigenlijk heb ik helemaal geen grote problemen (gelukkig), hoe kan het dan dat ik me zo voel?

Ik ben een beetje gewend deze gevoelens weg te wuiven. Waarom zitten treuren als er geen grote problemen zijn? Waarom zou ik me niet goed voelen terwijl er niets ergs aan de hand is? Ik ben van mening dat je met een goede mindset een eind kan komen dus hop, schouders eronder en doorgaan is mijn motto.

Dit is wat ik de afgelopen weken dan ook probeerde. Ik had kleine tegenslagen, maar ach die heeft iedereen, zeker nu. Geen reden om mezelf uit het veld te laten slaan vond ik. Ik stond op en liep gewoon weer door. Maar ik merkte dat het doorlopen deze keren niet zo soepel ging (letterlijk dus ook, maar in dit geval even figuurlijk).

Zondagmiddag crashte mijn telefoon. Gisteren bracht ik de hele dag door met het proberen te maken van dit ding. Hoewel het ergens wel rustgevend was dat ik letterlijk niets “kon” (ik ben over het algemeen best goed in mijn telefoon met rust laten, maar het gevoel van eigenlijk nog iets moeten doen kan ook stress geven) en ik mezelf best kalm voelde (ik heb slechts een keer een gevloekt), liep de stress denk ik ongemerkt erg hoog op. Want ja, mijn werk is tenslotte voor een groot deel afhankelijk van mijn telefoon. Ik bracht vier uur lang door in de Media Markt (waar ik overigens enorm veel toegewijde hulp kreeg), maar moest helaas in de avond zonder mijn telefoon de winkel weer verlaten. Stuk. Op voor reparatie.

Het was weer een druppel. Het was weer een duwtje tegen mijn al wankele lijf. Wederom was het geen groots probleem (ik bedoel, heb tijdelijk een andere telefoon en met de kosten komt het vast goed), maar ineens was het toch teveel. Redelijk onverwacht voor mijzelf, liep mijn emmer totaal over en ik viel om.

Het wegwuiven van gevoelens heeft eigenlijk niet veel nut. Het betekent niet dat als je problemen (hoe groot of klein ze ook zijn) wegwuift, ze er dan ineens niet zijn. Elke druppel is er een die de emmer kan doen overlopen. De ene keer is de emmer namelijk wat kleiner dan de andere keer en kan er simpelweg minder in.

Een goede mindset kan je blijkbaar niet altijd overeind houden. Maar dat geeft ook niet. Een goede mindset kan je namelijk wel helpen weer op te staan en de emmer een stuk leger te kiepen. Mijn emmer lijk weer wat minder zwaar en ja, dat loopt toch gelijk een stuk minder wankel 🙂

Liefs, Mo


Ontdek meer van Runningwithmo

Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.

6 reacties op “Dagboek #12”

  1. Herkenbaar Monique. Ik heb dus precies het zelfde. Kleine tegenslagen die je makkelijk opzij kunt zetten, om dan plotseling te breken.
    Ik denk ook dat het wel wat bij deze tijd van het jaar hoort, en nog makkelijker gaat vanwege die corona shijt.
    Maar, zoals ze bij inze buren in Grunn zeggen.
    Ut het nooit zo duuster west, of ut wod altied weer licht. (Het is nog nooit zo donker geweest, maar het wordt altijd weer licht).
    Rustig blijven en gewoon zo ju en dan die emmer de tuin in kieperen

    1. Bedankt voor je bericht Sander. Ik denk ook zeker dat de huidige tijd ermee te maken heeft. De sociale dingen doen mij vaak zoveel goed, dat besef ik me nu meer dan ooit. Mooie uitspraak van de Groningers haha! Ontzettend waar en daar geloof ik ook in 🙂 Die emmer ligt nu ondersteboven op het balkon, ha!

  2. Zoals Sander al zei, het zal weer beter gaan. En het vele thuis werken en weinig sociaal contact zal dit inderdaad nog meer in de hand werken.
    Enkele jaren geleden zou je in deze situatie waarschijnlijk ook je eetpatroon gewijzigd hebben. Dat doe je nu volgens mij niet meer. Dat is persoonlijke groei. Hopelijk ook iets om je aan vast te houden in deze moeilijk(ere) tijd.
    ps. misschien stiekem een gaatje onder in de emmer boren. Dan loopt hij ook weer een beetje leeg en wordt hij niet meer vol. 😉

    1. Hee Peter, de huidige tijd (vooral het gemis van sociale dingen) zal er zeker veel mee te maken hebben. Ik besef me nu hoeveel behoefte ik daar eigenlijk altijd wel aan heb! En wat je zegt klopt ook, ik merk dat het me triggert op het gebied van voeding, maar gelukkig kan ik er nu goed mee omgaan 🙂 Thanks voor de bemoedigende woorden! En ehh.. goed idee van dat gaatje ik ga de boor opzoeken 😉

  3. Hey Monique, ik vind het mooi hoe open je er over schrijft. Ik denk dat dat bij lezers kan helpen een taboe te doorbreken. Ik heb ook heel lang last gehad van dit soort situaties, en wat ik daar uit geleerd heb, is dat je emmertje soms ook gewoon om mag vallen. Misschien zelfs net iets eerder, zodat je emmertje maar half vol is als die even omkiept. Zo haalde ik de grote schommelingen uit mijn leven. Hopelijk heb je wat aan deze tip.

    Daarnaast heb ik nog een vraagje. Vind jij hardlopen verslavend? Heb jij het nodig om je goed te kunnen voelen? Ik zelf ervaar dat wel maar dan met fitness, en hoe meer cardio ik doe, hoe meer ik dat ervaar. Moet altijd de rem er op gooien om niet elke dag en 2 keer per dag te gaan sporten. Als jij dat ook ervaard, hoe ga jij daar mee om? Om het toch een beetje onder controlle te houden?

    Groetjes Ralph.

    1. Hee Ralph, Bedankt voor je bericht en als ik er mensen mee kan helpen zou dat iets positiefs uit deze situatie zijn! 🙂 Je tip is ook waardevol, die ga ik onthouden. Ik denk inderdaad dat het zo slecht niet is eens wat vaker of eerder mijn emmertje te legen 😉

      Ik vind het sporten wel een tikkeltje verslavend. Als ik eenmaal ga wil ik alleen maar meer. Ik heb eens een blog hierover geschreven. Het is goed je regelmatig af te vragen: train ik nu wat als ik nu ga sporten? Soms is het bijvoorbeeld een betere training iets niét te doen dan wél. Rust is zo belangrijk! Ik ben op dat soort momenten streng voor mezelf. Als ik merk dat het te dwangmatig wordt ga ik expres eens een aantal dagen niet. Ik merk dat dit de eerste dagen heel lastig is, maar dat het daarna ineens een stuk makkelijker gaat om rust te nemen.

      Mocht je de blog willen lezen: https://movandevelde.com/2017/08/24/heb-ik-een-sportverslaving/

      Wie weet heb je hier iets aan!

      Groetjes, Mo

Laat een reactie achter bij Monique van de VeldeReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Over mij

Hoi, ik ben Mo, Monique of Moni.
Toen ik voor school 10 kilometer móést hardlopen tijdens de Singelloop Breda (lang geleden), had ik nooit kunnen bedenken dat hardlopen op een dag mijn favoriete bezigheid zou zijn. Die dag is het vandaag nog steeds!

Recente blogs

Ontdek meer van Runningwithmo

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder