Afgelopen week deelde ik in een korte story op Instagram dat ik bezig was met een kleine uitdaging voor mezelf: meer snacken. Dit klinkt misschien een beetje raar voor veel mensen, zeker in een wereld waar snacken vaak als iets negatiefs wordt gezien. In dit artikel deel ik waarom ik toch meer probeer te snacken en waarom dit een uitdaging is.
Ik ben iemand die eerder drie grote porties op een dag wegwerkt, met ergens nog een kleine snack, dan iemand die de hele dag door kleinere maaltijden eet. Maar ik ben ook iemand die vaak kampt met buikproblemen, iemand die op sommige momenten van de dag heel laag in haar energie zit en iemand die soms een uur lang honger zit te lijden, omdat ‘het avondeten er nu eenmaal zo aankomt’.
Ik dacht altijd dat mijn lichaam beter reageerde op ‘weinig eetmomenten, maar grote porties’. Ook dacht ik dat het beter was mijn buik na elke maaltijd een tijd lang ‘rust’ te geven om alles te verwerken, omdat ik redelijk snel en vaak buikpijn heb. Tot slot vond ik iets kleins eten, terwijl er een uur later een grote maaltijd op de planning stond, gewoonweg overbodig. Ik bedoel, dan schep ik liever een keer extra op. Want wanneer ik eenmaal eet, eet ik het liefst VEEL.
Met dit gedrag is op zich niets mis, want uiteindelijk was ik wel in balans. Ik kreeg meestal voldoende energie binnen voor wat ik dagelijks verbruikte (moet je nagaan hoe groot die porties zijn). Maar of het daadwerkelijk zo efficiënt is? En of mijn lichaam hier daadwerkelijk zo goed op reageert als ik altijd dacht? Daar moet ik denk ik toch even op terugkomen.
Ik herken, en erken met name, de laatste tijd steeds meer dat ik op sommige momenten van de dag echt te weinig energie heb. Rond een uur of 18:00 bijvoorbeeld vind ik een snack vaak overbodig, ‘omdat het al avond is en ik zo ga eten’, terwijl ik altijd pas rond 20u de eerste hap van mijn avondmaaltijd in mijn mond stop. Ook na het sporten eet ik niet altijd meteen wat, ‘omdat ik zo ga eten’ wat soms nog anderhalf uur kan duren. Niet gek dus dat ik soms tegen een muur oploop (figuurlijk) en energieloos op een stoel plof (letterlijk). En niet gek dat ik niet altijd even top herstel na een training. Allemaal niet gek, maar vooral: niet nodig.
Tijd om het anders aan te pakken. Mijn strategie voor de komende tijd is om meer eetmomenten op de dag te creëren met kleinere porties. Oftewel: ik ga meer snacken en ik hoop dat ik dan automatisch bij de hoofdmaaltijden iets beschaafdere porties kan hanteren (zo niet dan merk ik het vast snel genoeg). Ik hoop dat mijn nieuwe strategie zal leiden tot een geleidelijkere stroom aan energie op de dag, minder buikpijn (want een lange tijd niets eten en dan ineens een flinke portie naar binnenwerken kan eigenlijk nooit fijn zijn voor je buik) en een beter herstel na trainingen. Tevens probeer ik met deze strategie meteen meer koolhydraten binnen te krijgen op een dag door voor een energiereep of stuk fruit te kiezen, omdat ik hier nog wel eens moeite mee heb. Win-win situatie dus!
Tot nu toe merk ik al kleine verschillen op de dagen dat het lukt, met name wat energie betreft. De komende tijd zal ik delen of het daadwerkelijk een positief effect heeft op mij en wat ik dan allemaal snack. Voor nu wil ik afsluiten met nog een belangrijke tip: er is geen ‘goed of slecht’ qua eetgedrag als je het mij vraagt. Een aantal grote maaltijden eten per dag is niet per definitie slecht, heel de dag door eten is dat het ook niet. Het gaat erom waar jij jezelf het beste bij voelt, waar jij het beste op reageert en wat jou het beste uitkomt :).
Ben jij wel iemand die veel snackt? Of ben jij ook van de weinig, maar grote porties? Ik ben benieuwd!
Liefs, Mo
Geef een reactie