Een gevoelstemperatuur van 25 graden, volle zon en het eerste weekend van April. Het was weer een typische “Rotterdam Marathon”-dag. Behalve dan dat er deze dag helemaal geen marathon van Rotterdam gelopen werd, door niemand niet. Toch een gek gevoel, dat de datum waar ik en met mij heel veel anderen zolang naar toe hebben geleefd, nu ineens in het verleden ligt. Aan de andere kant is het ook een mooi moment om naar de toekomst te kijken. Want is Rotterdam momenteel wederom mijn hoofddoel?
Om maar meteen duidelijk te zijn: ja natuurlijk zijn mijn pijlen gericht op 25 oktober. De nieuwe (voorlopige) datum van de marathon van Rotterdam. Er is één marathon in Nederland die ik sowieso dolgraag wil lopen en dat is deze. Ik ben dan ook van plan er gewoon weer vol voor te gaan. Het feit dat hij nu (hopelijk) in het najaar gaat plaatsvinden is voor mij persoonlijk niet eens zo verkeerd. Ten eerste, omdat de kans groot was dat ik in april niet eens aan de start had gestaan vanwege een knie blessure. En ten tweede, omdat ik het stiekem veel lekkerder vind in de zomer flink te trainen dan in de winter. Elk nadeel heeft zijn voordeel zullen we maar zeggen, al is dit nadeel (genaamd Corona) toch wel even honderd keer belangrijker dan de voordelen.
Desalniettemin focus ik graag op het positieve en dus op de voordelen. Voor mij is het fijn en komt het goed uit. Maar ondanks dat mijn pijlen zeker gericht zijn op Rotterdam en ik voor alles en iedereen hoop dat dit door zal gaan (want dat zou betekenen dat het met de gezondheid ook de goede kant op gaat) is de marathon niet hetgeen waar ik momenteel mee bezig ben. Helemaal niet zelfs. Ik heb komende tijd een ander doel dat ik misschien al veel eerder eens had moeten stellen, namelijk: simpelweg kilometers maken.
Kilometers maken dus, niet dat we nu allemaal veel meer kunnen dan dat. Ik bedoel, zonder wedstrijden of wat dan ook is vrijwel het enige dat nog overblijft simpelweg kilometers maken. Maar voor mij is het een doel op zich waar ik momenteel heel bewust (en ik hoop verstandig) mee bezig ben. Waarom? Omdat ik goed klaar ben met al die blessures, waarvan ik dondersgoed weet waar ze vandaan komen. Een te lage belastbaarheid voor mijn te grote motivatie.
Want hoewel ik dacht veel geleerd te hebben van afgelopen blessure jaren, ging het ook dit keer gewoon weer mis. Gelukkig niet zo erg als voorgaande keren, maar wel mis. Ik denk dat de druk van een evenement er bij mij voor zorgt dat ik overgemotiveerd raak. Hierdoor verlies ik een beetje mijn verstand, of in ieder geval het handelen naar mijn verstand, en luister ik niet goed genoeg meer naar datgeen wat ik best wel weet of voel. Mijn belastbaarheid en motivatie zouden meer in balans moeten zijn. En omdat ik weet dat die motivate in aanloop naar de marathon weer prima hoog zal zijn (een puntje waar ik in die tijd weer aan zal werken), werk ik nu eerst bewust en zonder overmotivatie aan het andere puntje, belastbaarheid.
De komende tijd loop ik puur op gevoel. Langzaam maar zeker wil ik mijn kilometers gaan uitbouwen, maar alles nog altijd op gevoel. Geen schema, wel adviezen. Geen vaste trainingen, maar wel een idee. Ik hoop door deze maanden zonder druk, wedstrijden, overmotivatie en verwachtingen gewoon weer eens een tijd lang lekker te lopen. Zonder blessures en overtraining, gewoon lekker lopen. Want dat is wat ik het liefste doe.
Hoe zit het bij jou? Wat zijn jouw doelen de komende tijd?
Liefs, Mo
