Ik stond bijna op het punt de marathon te cancelen. Ik zeg hiermee niet dat ik het nu niet meer zal cancelen, maar in ieder geval nog niet op dit punt. Op naar de laatste 4 weken?
Het begon natuurlijk allemaal met die vervelende knie, na de duurloop van 30 kilometer. En hoewel dit nog als de dag van gisteren lijkt, is het inmiddels alweer vier weken geleden. Vier hele weken ja. En dat betekent dan automatisch weer dat ik al 4 weken niet fatsoenlijk heb kunnen trainen. Hoewel ik eerst nog dacht zeeën van tijd te hebben (toen ik met nog 8 weken te gaan een soort van geblesseerd raakte), is dat inmiddels een compleet ander verhaal.
Voor mezelf besloot ik dan ook om wel een keuze te gaan maken. Zoals ik eerder al schreef wil ik geen marathon lopen met als doel hem koste wat kost ‘uit te lopen’, wat voor lijdensweg dit dan ook zou zijn. Nee, het ging mij juist om eens een goede voorbereiding te kunnen draaien en dan als kers op de taart sterk genoeg te zijn om een marathon te kúnnen lopen. Maar als je vier weken mist, ga je dan nog wel sterk genoeg kunnen zijn?
Ik begon er flink mijn twijfels over te krijgen. Vooral door het feit dat ik ook niet echt veel verbetering merkte. Steeds als het even beter leek te gaan, viel ik een paar dagen later keihard terug. Tot aan vorige week had ik nog best veel pijn en zat een loopje van langer dan een half uur er eigenlijk niet in.
Tot een paar dagen geleden.
Ineens leek de pijn snel heel veel minder te zijn. Ik durfde nog niet te juichen en deed steeds iets grotere testrondjes. Dit ging aardig goed! En toen ik mezelf gisteren tijdens mijn ronde van 12 kilometer (weliswaar in blokjes) eigenlijk best sterk voelde, begon ik ineens weer hoop te krijgen. Zou het dan toch nog goed komen?
Om eerlijk te zijn weet ik het nog niet zeker. Nog vier weken tot een marathon betekent praktisch nog twee weken trainen. Ondanks dat ik aardig wat kilometers heb kunnen maken in januari, weet ik niet of deze twee weken voldoende zijn om op een (minimaal) niveau te komen. Daarbij weet ik nog niet eens of ik de komende twee weken wel écht goed kan trainen, of dat mijn knie dat nog helemaal niet toelaat.
Het gaat dus allemaal afhangen van de komende twee weken voor mij. Als ik nog een hele goede twee weken kan draaien, wil ik er serieus over nadenken om minimaal fit aan de start te verschijnen op 5 april. Blijkt dat het de komende twee weken wel beter gaat, maar ik eigenlijk nog steeds niet fatsoenlijk kan trainen en geen halve marathon kan lopen zonder pijn, dan doe ik het niet. Dat is het mij niet waard.
Kortom, ik heb eigenlijk geen flauw idee hoe het zal gaan lopen, maar spannend wordt het zeker. Alle vingers die ik heb zijn dus gekruist zullen we maar zeggen en mijn duimen draaien op een goede afloop. Wordt vervolgd..
Wat zou jij doen in mijn geval? Ik ben benieuwd!
Liefs, Mo
Geef een reactie