Met nog zeven weken min een dag te gaan ziet de voorbereiding er ineens toch een stuk minder rooskleurig uit. Het is mis, niet drastisch mis, maar wel mis. Mijn knie stribbelt flink tegen en hoewel er verbetering in lijkt te zitten, maak ik me natuurlijk toch een beetje zorgen.

---

Dat er pijntjes om de hoek komen kijken wanneer de lange duurlopen op het programma staan, is natuurlijk niet gek. Dertig kilometer is niet niks en een pijntje bijna logisch. Toch noemde ik mijn pijnlijke knie geen “pijntje” meer, meer een PIJN. Het deed de eerste nacht echt flink zeer, zodanig dat ik hem eigenlijk niet meer echt goed kon bewegen van de pijn.

Gelukkig werd het na twee dagen minder en ik had goede hoop dat het van tijdelijke duur was. Ik liep twee keer een half uurtje en dat ging prima, zonder veel na-reactie. Toch bleek de duurloop van donderdag te veel. Na een uur gelopen te hebben, was het naderhand wederom mis en de pijn zette weer op. Dit was het punt dat ik me ook een beetje zorgen begon te maken. Kan ik zelfs een uurtje rustig lopen niet aan? Zou het dan toch wat meer zijn dan een pijntje?

Na de duurloop heb ik besloten echt het zekere voor het onzekere te nemen. Ik lig er liever nu twee weken uit, dan dat ik de hele marathon weer aan de kant moet zetten (hoewel, als het moet dan moet het). Ik train momenteel alternatief en doe veel oefeningen. Gelukkig zit er vooruitgang in en ik hoop echt dat ik er over een week een heel stuk beter voorsta.

• 

• 

• 

Toch denk ik wel dat ik de voorbereiding anders moet gaan aanpakken dan eigenlijk het idee was. Misschien kosten die enorm lange duurlopen mij wel net teveel hersteltijd. Dit gaat misschien wel ten koste van andere trainingen. Misschien heb ik wel meer aan meerdere duurlopen van een kilometer of 25 tot 28 dan twee a drie van 30+? Ik weet het nog niet, maar het is iets dat ik ga overleggen met mijn trainer en met de tijd zal ontdekken.

Voor nu is het zaak om in ieder geval weer pijnvrij te kunnen lopen. Wanneer dat precies gaat zijn dan weet ik nog niet, maar opgeven doe ik niet. Gefrustreerd raken ook niet. Het is zoals het is en tot die tijd kan ik er alleen maar het beste van maken 🙂

Liefs, Mo

---