Meer dan 50 kilometer, stramme kuiten, een aangepaste training (ja nu al) en mentaal soms wat moeite: trainingsweek één zit erop! Ik hoop toch dat de komende weken beter gaan, maar op deze manier leer ik tenminste wel hoe verstandig om te gaan met een schema.
Dit klinkt allemaal bijna dramatisch, alsof ik al mega hard aan het trainen ben en dat terwijl de marathon nog zo ver weg is. Geen zorgen, zo dramatisch is het natuurlijk allemaal niet. Maar er is wel iets veranderd vergeleken met de afgelopen maanden. Of beter gezegd, het afgelopen jaar. Ik moet harder.
Maar je moet toch juist rustige duurlopen doen wanneer je traint voor een marathon? Ja, dat is zeker waar. Maar mijn duurlopen waren misschien soms wel iets té rustig. Ik geloofde mijn oren bijna niet toen ik dit hoorde, maar mijn hartslagzones en lactaatwaarden wezen uit dat die rustige duurlopen best een tikkeltje harder mogen. Tel daarbij op dat mijn rustige zones goed ontwikkeld zijn, en het juist de tempo’s zijn waar ik nog aan moet werken, en je krijgt een gevalletje ‘doorlopen’.
Dit is dus wat ik de afgelopen week heb gedaan. Alleen een foutje die ik maakte: ik wilde meteen alles goed doen. Ik wilde het schema goed volgen, me aan de juiste hartslagzones houden en nou ja, je kent het misschien wel. Hoe goed ik ook weet dat een schema een richtlijn is en geen plicht, even begon het erop te lijken dat ik dat eerste vergat.
Samen met mijn trainer werk ik in TrainingPeaks. Hier kunnen trainingen worden ingezet, die vervolgens synchroniseert met je sporthorloge. Vervolgens hoef jij alleen nog maar op play hoeft drukken en je kunt vertrekken. Dit alleen al is top, maar tevens kun je gemakkelijk na je training op de app invullen hoe je jezelf die dag voelde, wat voor score je de training geeft en ook kan je extra feedback geven. Mijn trainer heeft mij gevraagd dit zeker te doen, zodat hij kan meekijken en zonodig ik kan springen. Dit laatste was geen overbodige luxe deze week. Ik zelf voelde ook al wel dat ik misschien iets te hard van stapel liep en gelukkig sprong mijn trainer hier meteen op in. De laatste training (30 minuten geleden) werd dus geschrapt en het was vandaag aan mij te bepalen hoe lang en intensief ik wilde gaan lopen. Dit werd uiteindelijk een rustige 8 kilometer, toch lekker!
Les van deze week: ik moet zeker harder lopen, maar het iets rustiger opbouwen. Ik heb nog 12 weken om mijn spieren en pezen aan het nieuwe tempo te laten wennen, dus waarom zou ik die tijd niet lekker gebruiken? Gelukkig voel ik me na een weekendje ontspanning een stuk beter, ging het lopen vandaag ook een stuk fijner en ga ik volgende week gewoon weer knallen. Tot zover mijn lichaam dat toelaat dan 😉
Liefs, Mo
