Dagboek #1: Niet weten wat je wil, maar ook weer wel

‘Wekelijks’, is dat niet gek? Ik heb geen idee. Ik twijfelde even het een dagboek te noemen (PS: inmiddels is dat het dus toch geworden, HA) maar dat vond ik het ook weer niet, omdat ik niet dagelijks schrijf. Aangezien het mijn eigen blog is vond ik dat ik zelf wel een beslissing kon nemen, dus ‘wekelijks’ it is! Elke week probeer ik jullie meenemen in iets wat mij bezighoudt of geeft gehouden. Dit kan iets met sport zijn, maar ook iets totaal anders. Vorige week stond voor mij ‘niet weten wat ik wil, maar toch weer wel‘ centraal. Wat ik hiermee wil? Geen idee (natuurlijk), maar we zien het wel.

Zoals ik in mijn laatste blog al schreef, was het voor mij tijd voor verandering. Ik kon er niet precies de vinger opleggen waarom, maar ik voelde wel dat er iets moest gebeuren. Op welk vlak? Heel veel vlakken denk ik, maar ik begon bij mijn blog en Instagram. Ik veranderde van beide de naam en vond dit stiekem doodeng. Of dit terechte angst was, ergens misschien niet. Want wat is er nu zo eng aan het veranderen van je ‘online naam’, het is tenslotte maar een naam. Aan de andere kant wel, want ‘runningwithmo’ hoort toch een beetje bij mij en moet ik dat wel willen veranderen?

Ik wist het niet. Ik had geen idee wat ik nu eigenlijk wilde, maar ergens ook weer wel.

Ik loop er al een tijdje mee rond dat ik niet zo goed weet wat ik wil. En hiermee doel ik met name op ‘carrièregebied’, ofzo. Welke kant wil ik nu eigenlijk op? Wat wil ik bereiken, wat wil ik doen en hoe ga ik daar komen? Er gaan maanden voorbij waarbij ik denk dat ik het allemaal niet weet. En het niet weten wat je wil, dat kost bakken vol met energie. Het is namelijk iets wat je de hele dag bezig kan houden (althans, mij wel), iets waar je het liefst een antwoord op zou krijgen en waarvan je ook wel weet dat het antwoord er niet een, twee, drie komt en dat kan soms frustrerend zijn.

Hoe frustrerend het ook is, met niets doen kom je ook niet verder denk ik. Om erachter te komen wat je wilt zul je toch echt moeten blijven onderzoeken naar datgeen waar jij blij van wordt, waar jij energie van krijgt en waar jij elke dag wel mee bezig zou willen zijn. Maar hoe doe je dat? Natuurlijk door in eerste instantie veel na te denken over deze vragen, denk ik. Of door alle dingen die je misschien zou willen doen letterkijk bij Google in te typen (schuldig). Dit levert natuurlijk niet letterlijk iets op, maar kan je wel helpen je verder te verdiepen in dingen die je interessant lijken. Wat mij daarnaast ook helpt is vooral het met mensen praten. Praat met vrienden, ouders of anderen die dichtbij je staan. Maar praat ook zeker eens met mensen die actief zijn in een richting die jij interessant vindt of die juist heel anders denken dan jij. Denken, verdiepen en praten dus (en schrijven trouwens!). Maar, het belangrijkst van alles blijft: luisteren naar je eigen buikgevoel.

Dit alle heb ik zelf de laatste weken (of beter gezegd, maanden) gedaan. Ik praatte met mensen in mijn omgeving, zocht uit wat voor functies bij mij zouden passen in de hoop erachter te komen wat ik wil, bedacht allerlei scenario’s op allerlei vlakken en typte me suf in Google. Het vreemde? Hoe meer ik dit allemaal deed, hoe meer ik mij er bewust van werd dat ik eigenlijk heel goed weet wat ik wil. Ik weet wat mij blij maakt, ik weet waar ik energie van krijg, ik weet wat ik wil doen. Het enige dat ik niet weet, is HOE ik dat ga doen en of ik het wel kan doen. Want natuurlijk zijn er nog meer dingen belangrijk dan alleen een buikgevoel…

Het probleem is dus een soort van opgelost. Wat niet ineens alle zorgen wegneemt, nee, er zijn er weer een aantal voor teruggekomen. Maar dat is iets waar ik de komende tijd mijn energie wel weer in zal stoppen. Voor nu ben ik met name blij dat ik eigenlijk best weet wat ik wil, uiteindelijk 🙂

Is dit herkenbaar voor jou? Hoe ga jij hiermee om? Alle tips zijn natuurlijk meer dan welkom, dat weet ik wel.

Liefs, Mo