Dat de marathon van Berlijn niet door kon gaan was een domper. Maar spijt dat ik met opzet uitgestapt ben, heb ik nog geen seconde gehad. Hoewel mijn omgeving mij ervan overtuigde dat ik nog maar even geen nieuwe doelen moest maken, waar ik het overigens volledig mee eens was, kon ik mijn brein niet stoppen met het maken van nieuwe plannen. Hoe meer kilometers ik elke week weer kon lopen, hoe meer ideeën er in mijn hoofd verschenen. De nieuwe ideeën werden plannen en die plannen werden er éen. Een plan, met een duidelijk doel. Zou het dit keer wel lukken?

In mijn video van vorige week maakte ik het al bekend. Mijn nieuwe doel, met het nieuwe plan. Hoewel het doel waarschijnlijk niet zo verassend was, was het nieuwe plan dat misschien wel (althans, voor een aantal dan). Wat het ook alweer precies is?

Doel: Mijn doel is om blessurevrij te zijn en blijven. Maar ” blessurevrij blijven ”  is een wat breed begrip, dus plakte ik er aan voorwaarde aan vast wat aangeeft wanneer ik voor mijzelf dat doel heb behaald. Namelijk: zo goed als blessurevrij aan de start van de marathon verschijnen… Met als extra voorwaarde dat ik een échte marathon-voorbereiding heb gehad, wat dat dan ook moge zijn.

Plan: Mijn plan is om dit doel te behalen (goh). Wat ten eerste betekent dat ik verstandig door moet blijven trainen, zoals ik momenteel aardig doe al zeg ik het zelf. En ten tweede, dat ik ga toewerken naar de marathon. En om dat laatste te kunnen doen, moet ik natuurlijk wel een marathon kiezen en dat is wat ik de afgelopen week heb gedaan. Keuze? Redelijk simpel:

ROTTERDAM 2020.

Hoewel jij je misschien afvraagt wat nu eigenlijk het verschil is tussen mijn doel en plan (wat ik geen gekke vraag vind), is het voor mij heel duidelijk. Mijn doel wil ik behalen en staat daarmee ter aller tijde op nummer éen. Het plan is gemaakt, een soort richtlijn en dus flexibel. Dit kan worden aangepast waar nodig. In de praktijk betekent dit dat ik er alles aan ga doen blessurevrij te blijven en ik er niet alles voor ga doen om puur en alleen Rotterdam (uit) te lopen. Als ik een pijntje heb of mij niet goed voel, neem ik rust. Als ik niet op tijd klaar ben voor Rotterdam, wordt het een andere marathon. Ik heb mijn doel tenslotte pas gehaald als ik zo goed als blessurevrij (en zo goed mogelijk voorbereid) aan de start van een marathon verschijn. Klinkt het al logischer?

Toen ik voor mijzelf eindelijk op een rijtje had wat ik wilde, begon het pas echt. Want ondanks dat ik al twee keer aan de start van een marathon heb gestaan (vraag me niet hoe), heb ik nog nooit echt een fatsoenlijke voorbereiding kunnen doen. Wat dat betreft wordt dat dus de eerste keer. En ja, daarvoor moet ik nog het een en ander regelen. Want, ga ik een trainer zoeken? Ga ik met een groep trainen of alleen? Heb ik een coach nodig? Hoe zit het met voeding? En eh.. het inschrijven?

Dit laatste is inmiddels een dikke groene vink. Ingeschreven ben ik (JAJA!) en de rest..? Dat moet ik allemaal nog uitvinden. De komende tijd wil ik jullie dan ook meenemen in dit proces, het verloop van mijn plan en de weg naar mijn doel. Vanaf nu wordt het mijn Road to Rotterdam, of welke marathon dan ook. Want dat is van ondergeschikt belang. Zolang het doel maar behaald wordt. Toch? Juist. Let’s do this!

Heb jij nog adviezen of tips voor mij? Of heb jij onderwerpen die je graag zou willen teruglezen op mijn blog? Laat het mij vooral weten in een reactie of via Instagram!

Liefs, Mo