Ik kon eindelijk weer een beetje lopen, had twee keer een berg ziektekiemen uit mijn lichaam gewerkt en was vooral razend benieuwd. Vorige week deed ik dan eindelijk een medische sporttest, iets wat ik NOOIT eerder gedaan had. Benieuwd hoe dit ging en wat eruit kwam? Ik vertel je er alles over!
De medische sporttest zou eigenlijk onderdeel zijn van mijn weg naar de marathon van Berlijn. Want, in welke tijd zou ik die marathon kunnen gaan voltooien? Die vraag lijkt momenteel onbelangrijker dan ooit, want die marathon gaat er dus niet komen. Toch wilde ik de sporttest nog doen, simpelweg om te kijken hoe ik er nu voorsta na meer dan een jaar vol blessures. Als een soort nulpunt, om opnieuw te beginnen, en het dit keer verstandig aan te pakken 😉
Zo gezegd, zo gedaan en er werd een afspraak gemaakt bij Bernard te Boekhorst in Amersfoort, mijn sportarts van de afgelopen paar maanden. De sportmedische test bestond uit: lichamelijk onderzoek, een hartfilmpje in rust en een inspanningstest. Het primaire doel was nu om mijn trainingszones te bepalen, omdat ik graag (mede) zou willen gaan trainen op hartslag.
Lichamelijk onderzoek
Tijdens het lichamelijke onderzoek keek mijn arts voornamelijk nog even naar mijn blessure en de stand van mijn bekken (deze stond namelijk scheef tijdens de blessure, onhandig). Normaal zal er ook nog gekeken worden naar de rest van je lichaam, bijvoorbeeld de stand van je benen, rug etc., maar dat was bij mij al eerder gedaan. Met mijn blessure gaat het gelukkig een heel stuk beter! Er is nog wel iets aanwezig, maar lopen gaat vrijwel zonder pijn. Ook mijn bekken stonden dit keer gewoon weer recht (yes). Ik kreeg dan ook groen licht de inspanningstest op de loopband te doen in plaats van op een fiets. Iets wat ik zelf sowieso al het liefst wilde, omdat dit toch specifiekere inzichten voor het hardlopen geeft.
Bij het lichamelijke onderzoek werd ook mijn lengte, gewicht en vetpercentage bepaald. Dit laatste met een huidplooi-meter. Mijn lengte is nog altijd 172,5cm (goed nieuws) en ook mijn gewicht en vetpercentage zijn helemaal gezond.
Hartfilmpje en bloeddruk
Na het lichamelijk onderzoek werd er een filmpje van het hart gemaakt en de bloeddruk gemeten. Ik heb wel eens wat klachten in rust (duizeligheid, vermoeid en dat soort onzin) en de uitslagen van deze testen passen daar wel bij. Mijn hartslag en bloeddruk zijn beide aan de lage kant, iets wat klachten zou kunnen veroorzaken. “Een erg actief parasympatisch zenuwstelsel (het zenuwstelsel actief in rust)”, vervelend? Soms ja, maar niet gevaarlijk en dat is voor mij het belangrijkst.
Inspanningstest
De inspanningstest kon, zoals ik al zei, worden uitgevoerd op een loopband. Ik kreeg een hartslagband om en een masker op mijn gezicht. Dit laatste is om het zuurstofgebruik te meten. Om toch nog voorzichtig te zijn met de blessure, mocht ik nog niet maximaal. Ik mocht door tot het omslagpunt (het punt waarbij je voornamelijk energie uit je melkzuursysteem haalt). Ik begon met lopen op een rustig tempo en elke drie minuten werd de snelheid 1km/u verhoogd. Het werd zowaar mijn langste loop in de afgelopen drie maanden (wel 20 minuten aan een stuk, heu!).
De test ging best goed. Ik merkte dat mijn conditie nog een beetje achterliep op hoe het normaal was, wat ook niet gek is gezien ik een week eerder nog in bed lag met koorts. De resultaten zouden dus een klein beetje ‘minder’ kunnen zijn dan ‘normaal’, maar toch gaf het goede inzichten. Mijn conditie was alsnog prima, mijn vetverbranding goed ontwikkeld (iets wat je met name traint door langzame trainingen te doen), alleen mijn snelheid in de anaerobe zone (waar met name het melkzuursysteem actief is, verzuring!) liep ietwat achter op wat je zou verwachten op basis van mijn al gelopen tijden. Maar dit kon dus met het ziek geweest zijn te maken hebben.
Wat minder goed was, is mijn zogeheten ‘running economy’. Ik loop best prima, maar een matige running economy wil zeggen dat je niet helemaal efficient loopt. Ik verlies op een of andere manier toch nog energie, en dat is zonde. Hier kan ik aan werken de komende tijd!
Belangrijkste inzichten voor mij
De test gaf geen hele verrassende uitkomsten, maar wel fijne inzichten, zoals:
- Mijn trainingszones, eindelijk! Bijzonder vond ik dat zone 1 bij mij gepaard gaat met een aardig hoge hartslag (150 slagen/min). Tijden lang dacht ik dat ik in zone 1 zou moeten trainen met een hartslag van 140 slagen/min of lager. Ik raakte dan ook lichtelijk gefrustreerd dat dit maar niet lukte. Nu weet ik dus dat het voor mij persoonlijk gewoon net wat hoger ligt. Dit verschilt enorm van persoon tot persoon!
- Ik kan werken aan mijn ‘running economy’ om minder energie te verliezen en het risico op blessures te verminderen. Dit zou ik kunnen doen door mijn pasfrequentie te verhogen (kleinere stappen zetten dus).
- Ik tijdens inspanning een kleine prikkelgeleiding-storing heb in mijn hart. Een beeld wat vaak voorkomt bij duursporters en waar ik mij vooral geen zorgen over hoef te maken.
- Mijn parasympatische zenuwstelsel erg, eh heel erg, goed werkt. Zodanig goed dat ik soms even in slaapstand lijk te staan. Lekker rustig natuurlijk, maar soms een beetje vervelend 😉
Al met al ben ik blij dat ik de test gedaan heb. Over een half jaartje ga ik het waarschijnlijk nog eens herhalen.
Heb jij wel eens zo’n test gedaan of heb jij er nog vragen over? Laat het mij vooral weten!
Liefs, Mo
