Ga je die halve van Eindhoven nog lopen? Ga je eigenlijk nog voor een persoonlijk record (PR)? Ben je al helemaal hersteld dan van die blessure? Dit waren vragen die ik van jullie kreeg en mijn antwoorden waren vrij simpel en zelfverzekerd: ja, ja en nee. Maar nu zijn ze veranderd. Wanneer het ene doel gaat, komt het andere ervoor terug. Wat ik bedoel?  Een nieuwe update over mijn weg naar.. Eindhoven!

◊ ◊ ◊

Eindhoven 2018

Die halve marathon van Eindhoven in 2018 komt nog niet van mij af. Sowieso ga ik hem gewoon lopen, tenzij ik nu van de trap val en mijn been breek. Of mijn onhandigheid zich in een ander ongelukje uit (wat zomaar mogelijk is in mijn geval). Of ik ook een PR ga lopen? Of er überhaupt nog voor ga? Het zou misschien kunnen. Wie weet zou ik mijn snelste halve-marathon ever kunnen lopen. Mijn vorige tijd op deze afstand liep ik niet erg moeilijk en dit bleek mijn beste tijd tot nu toe te zijn (!?). Of ik denk dat ik nu sneller kan? Tja.. ik denk het wel (niet arrogant, wel zelfverzekerd). Maar stiekem was simpelweg een PR niet echt mijn doel..

Opgebiecht: stiekem was mijn doel gewoon 1u 37min, of misschien wel 1u 36min te lopen.. Dit met iedereen delen blijft altijd een dingetje, want dat geeft extra druk. Dit zou betekenen dat ik met 1u38 mijn doel al niet gehaald zou hebben en in een hoekje kan gaan zitten sippen, terwijl dit wel een dik record zou zijn en ik dat zou mogen vieren! Sippen ben ik overigens sowieso niet zo van, dat scheelt.

Keihard was ik op weg met trainen om een misschien te ambitieuze tijd neer te zetten (beter te ambitieus dan een poepert zullen we maar zeggen). Keihard werd té hard. En daar zit ik dan met kreupele pootjes. Wat nu?

Een doel weg, een doel erbij

Ik heb nog 5 weken en 1 dag voor de halve marathon van start zal gaan. Mocht het nu snel de goede kant op gaan met mijn benen, dan zou dit in principe nog voldoende moeten kunnen zijn voor een persoonlijk record. Of dit dan ook 1u 36min zal zijn? Die kans acht ik klein. Of het zou kunnen is dus vraag één, waar ik geen antwoord op kan geven tot ik het geprobeerd heb. Of ik mij er überhaupt aan ga wagen? Nee. 

Ik heb mijn doelen maar eens bijgesteld (verstand komt met de jaren. Of van slimme hardlopers om mij heen). Ik kan het proberen en er voor gaan, wie weet lukt het mij, maar wie weet zit ik daarna ook wel weer een maand op de fiets (ook leuk, maar je snapt wat ik bedoel), omdat ik mijn benen weer naar de filistijnen heb geholpen. En dat wil ik dus NIET. Hardlopen is nog altijd een hobby en wat is er nu leuk aan een hobby die je niet kan uitvoeren? Juist, vrij weinig. Het zonder blessure kunnen hardlopen is mij veel meer waard dan welk PR dan ook.

Conclusie

Die halve marathon ga ik sowieso lopen met als doel: pijnvrij kunnen lopen. Daarbij is het een goede training voor ehh.. volgend jaar? Ik ga mij niet stuklopen voor een snelste tijd, maar het gebruiken als een nieuwe ervaring en leermoment om mij heel langzaam voor te bereiden op een échte snelle halve marathon, waarvoor ik de tijd moet nemen. Een soort parcoursverkenning voor gevorderden zullen we maar zeggen.

Hoe dan ook heb ik onwijs veel zin in Eindhoven. Het is ten eerste veel te lang geleden dat ik aan een hardloop event mee heb gedaan. Te lang geleden dat ik überhaupt een halve-marathon heb gelopen. En te lang geleden dat ik een echte runners kick heb gehad. Eindhoven is en blijft altijd een feest en laat ik daar nou net niet vies van zijn 😉

◊ ◊ ◊

Ben jij er ook bij in Eindhoven om dat feestje te vieren? Met of zonder blessures? Met of zonder ambitieus doel? Laat het me weten, ik ben nieuwsgierig!

Liefs, Mo