Wat ging ik lekker zeg. Zes weken op rij maakte ik meer kilometers per week dan ik ooit deed en het ging ongelooflijk goed. Ik kon meer aan, ik ging langzaam maar zeker steeds harder en voelde mijzelf bijna onoverwinnelijk. Bijna dan. Want toen kwam er een bergje. En hoewel ik er nu bovenop sta en de afdaling binnen handbereik is, het einde zie ik nog altijd niet. Een kleine update over mijn weg naar een PR op de halve-marathon van Eindhoven!

◊ ◊ ◊

What’s up?

Het is alweer een week of drie geleden dat ik pijn kreeg. Nu ben ik wel wat pijntjes gewend, maar deze leek anders. Een scherpe pijn aan de buitenkant van mijn rechteronderbeen. Het feit dat ik eigenlijk niet eens fatsoenlijk op dit been kon steunen baarde mij nog het meeste zorgen. Ik heb twee jaar fysiotherapie gestudeerd, en niet steunen associeerde ik al snel met een probleem in het bot. Een scheurtje..? Dit zou RAMPZALIG zijn (lees: een herstel van minstens zes weken, rampzalig dus!). Na wat verder analyseren bedacht ik mij dat het dit misschien toch niet hoefde te zijn, omdat op de plek van mijn pijn een bot zit waar je niet echt primair op steunt. Een klein plaatje ter verduidelijking: de pijn zit dus op de plek van het smalle botje (fibula), ongeveer op 1/3e van boven.

Ik masseerde de plek een beetje, maar de pijn bleef. Toen ik op een dag strompelend op mijn hardloopschoenen een rondje probeerde te maken verklaarde ik mijzelf voor gek. Dit is gewoon niet goed. Ik moest een fysio opzoeken. Toch?

Ik deelde mijn frustratie op Instagram en de tips stroomde binnen (DANK!). Door jullie kwam ik erachter dat het waarschijnlijk een pees was, maar werd ik ook met mijn neus op de feiten gedrukt dat als ik gewoon door zou lopen, het wel eens verkeerd kon gaan. Hier schrok ik toch best van en na een goede tip voor een fysio in Utrecht belde ik diezelfde morgen nog op.

Fysiotherapie

Nog nooit was ik zo blij met een uitspraak van de fysio: “het is waarschijnlijk die diepe spier in je kuit”. Een spier, YES! Dat klinkt gek, maar die diepe kuitspier die gek doet, is een stuk gunstiger dan een scheurtje in het bot of pijn in een spier op een specifieke plek. Sinds de snelle 5 kilometer wedstrijd hebben mijn diepe kuitspieren het wat moeilijk met ontspannen. Ik loop al weken met een soort constante spierpijn wat zich nu dus zelfs begon te uiten aan de voorkant (het lichaam zit ingewikkeld in elkaar). 

Hoe dan ook, ik werden wat naalden in mijn spieren gewroet, ik beet bijna mijn eigen hand kapot van de pijn, maar ik mocht weer door. Ik “moest” zelfs de volgende dag een rondje rennen, een dag voor ik op vakantie ging.

Hoe kom ik die berg af?

Het rondje ging redelijk. En ook de rondjes erna in Portugal gingen redelijk. Ik liep wat minder mank en langzaam maar zeker leek het de goede kant op te gaan. Ik stond bovenop de berg zullen we maar zeggen. Ik was helemaal klaar voor de afdaling om mijn weg naar Eindhoven voort te zetten. Maar toch lijkt die afdaling net iets langer dan ik dacht.

De pijn in mijn been blijft aanhouden en nu lijken ook mijn heupen, onderrug en enkels het allemaal niet meer zo leuk te vinden. Gisteren zat ik compleet VAST en kostte zelf een rondje rustig lopen mij enorm veel energie. Naast dat het frustrerend is baart het me natuurlijk ook weer zorgen (ik ben en blijf een vrouw he). Ik heb nog 2 maanden tot die halve en laten we zeggen dat er nog veel werk aan de winkel was, wat nu alleen maar meer is geworden.

Duimen maar

Dat wordt dus duimen. En niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk. Ik probeer mijn eigen kuiten flink te masseren met duimen en de foamroller en hoop ze zo in standje “ontspannen” te krijgen. Ook neem ik iets meer rustdagen en sta ik bijna dagelijks in een of andere gekke yoga houding.

Mijn doel op de halve marathon van Eindhoven ga ik nog steeds voortzetten. Hoewel ik mijn doel altijd omschreef als “onder de 1u41”, was dit stiekem gewoon een “ik wil 1u36 lopen”. Een groot verschil dus. Of ik dit nog ga redden? We zullen het zien. Maar het geeft  in ieder geval een dosis motivatie om voor de verandering eens verstandig te zijn en niet onnozel door te blijven gaan met al deze pijn. Wat de beste manier is om van deze problemen af te komen weet ik nog niet, maar wat ik wel weet is dat ik komende week maar al te graag weer op de pijnbank bij de fysio lig.

◊ ◊ ◊

Heb jij ervaring met deze klachten? Of loop jij momenteel ook met een blessure? Wil jij meer weten of heb je misschien tips voor mij hiermee om te gaan, laat het mij vooral weten!

Liefs, Mo

PS: Wie zie ik in Eindhoven!?