Ik zweet zeker na mijn marathontraining. Maar waarvan ik nog meer zweet? Het feit dat ik over freaking 36 dagen al aan de start van de NYC Marathon sta.. (DAMN). Hoe dit eerst nog heeeeeel ver weg leek, zie ik nu in dat dit niet het geval is. Sterker nog.. Het komt nu wel heel dichtbij. En ehm.. Hoe ga ik DAN een marathon lopen, terwijl ik NU nog niet eens weet of ik ik de halve marathon zondag wel goed kan voltooien..? Een kleine marathon update!

◊ ◊ ◊

Onderbenen: relax!

Dat mijn voorbereiding niet over rozen gaat, heb je misschien al wel meegekregen via mijn Instagram of Facebook. Want ojee, hoewel het altijd erger kan, zit het bij mij toch ook niet bepaald mee. I’ll explain:

Een half jaar geleden kreeg ik last van mijn onderbenen. Shin splints? Kuiten? Voeten? Botten? Euh, geen idee maar de pijn zat EVERYWHERE. Hoe ik eerst nog dacht dit wel te kunnen negeren (#eigenwijs, herkenbaar?), werd de pijn toch steeds erger en kon ik op een gegeven moment ’s nachts al bijna niet meer slapen van de pijn. Oeps.. dit is niet helemaal OK right?

Ik besloot (eindelijk) naar een Chiropractor in Maastricht te gaan toen ik terugkwam uit Frankrijk. Hier besloten we dat het goed was voor mij om even hardlooprust te nemen voor mijn échte marathonschema zou beginnen en om vooral alternatief te trainen. Ondertussen dat mijn spieren flink behandeld werden, reed ik rondjes op mijn nieuwe wielrenfiets en hing ik de krachtpatser uit in de gym.

Maar helaas. Hoewel de behandelingen fijn waren en het allemaal iets verbeterde, was de “blessure” nog verre van over na een paar weken.. Het goede nieuws? Het waren geen Shin Splints! Nee, mijn spieren zaten gewoon chronisch in de knoop en konden niet ontspannen. Ik werd doorverwezen naar een sportfysiotherapeut..

“Alsof jij er wat aan gaat veranderen”

De titel zegt het al, ik was een klein beetje sceptisch over de fysiotherapeut.. Want als dry needling en hardhandige massages mijn spieren al niet konden ontspannen, hoe kon de sportfysio dit dan ineens wel..? Maar hee, ik moest ALLES proberen, want zo doorgaan was ook geen optie.

En zo kwam ik terecht bij Huub (mocht je op deze link klikken, dan is het de meneer rechts boven!). Samen met hem ging ik mijn klachten nog eens precies door: “Wat is er aan de hand? Wat zijn de klachten en is het op te lossen?”.. Hoe ik er stiekem al niet heel veel vertrouwen meer in had, had Huub binnen no time mijn “totaalplaatje” door en vertelde hij mij dat het goed zou komen.. en dat ik gewoon in NY zou gaan starten. WAUW, OPLUCHTING!

Wat is er mis

Wat er precies mis was en waardoor mijn klachten kwamen? Nou kort gezegd: alles. Er zijn meerdere factoren die gezellig samen mijn klachten mogelijk maken (joepie). Zo is ten eerste mijn looptechniek niet helemaal oke.. Zo zak ik onder andere veel te veel door mijn heupen, roteer te veel in mijn romp, hef ik mijn knieën niet goed genoeg en nog allerlei andere zaken. Hierdoor komt er veel te veel belasting op bepaalde gebieden in mijn benen en heb ik waarschijnlijk keer op keer last van blessures. “Waarom heb ik hier nooit eerder over nagedacht? Waarom heb ik mijn nooit eerder afgevraagd waarom ik ALTIJD weer een nieuwe blessure heb in mijn benen?”. Daarnaast ben ik redelijk hypermobiel (erg flexibel dus) waardoor mijn spieren zich eigenlijk constant “aanspannen” om mijn lichaam in het “gareel” te houden. Mijn probleem is dus niet zozeer mobiliteit, maar meer stabiliteit en dat met name tijdens het rennen.

En dat maakte het verschil. Hoe ik mij normaal focus op mijn stabiliteit door krachttraining te doen in de gym, heb ik nooit mijn stabiliteit in looppatronen getraind. Why..? Is dat niet juist waar ik het nodig heb?

Let’s do this!

Samen met Huub ging ik aan de slag. Hij behandelde mijn spieren en pezen en gaf me verschillende oefeningen mee om mijn looppatroon flink te trainen en mijn stabiliteit hierin te vergroten (Ofja ging ik aan de slag.. We zijn nog steeds aan de slag!) Daarnaast probeer ik ook zelf op mijn looptechniek te letten tijdens mijn rondjes hardlopen.

En guess what.. HET WERKT!

Nu wil ik nog niet té voorbarig zijn, want de pijn is nog verre van weg, maar ik merk wel dat er IETS veranderd in mijn lichaam. De pijn is anders, mijn onderbenen zijn niet meer  van lood gemaakt, mijn looppatroon verandert, mijn heupen doen minder zeer.. het gaat de goede kant op! En dit in een redelijk korte tijd.. dat geeft vertrouwen right?

Ben ik er op tijd klaar voor?

Het gaat dus de goede kant op en dat is al stap 1. Toch zweet ik nog steeds enorm veel peentjes. Want ga ik er op tijd klaar voor zijn? Zijn mijn alternatieve trainingsvormen wel goed genoeg voor het lopen van een marathon? Ga ik zonder veel lange duurlopen wel een marathon kunnen voltooien? Ik heb geen idee..

Nog 36 dagen voor ik daar achter ga komen. Nog 36 dagen voor ik ga laten zien waartoe mijn lichaam op dit moment in staat is.  nog 36 dagen voor ik aan die freaking NYC marathon begin. AAAAAHHHH!

◊ ◊ ◊

Als er animo voor is zal ik in de toekomst (misschien in samenwerking met Huub?) meer vertellen en uitleggen over mijn behandelingen en de theorie hierachter, want wie weet is dit ook voor andere een oplossing! Let me know! 🙂

Liefs, Monique