Wat een hoop reacties kreeg ik binnen op het introduceren van het nieuwe item “eetstoornissen” op mijn blog. Wat ik daar vertelde werd weer dubbel zo hard bevestigd: het leeft. Om mijn ervaringen en tips zo goed mogelijk met jullie te kunnen delen neem ik jullie in verschillende blogs mee naar mijn verleden en begin ik bij de start. Want ja, een eetstoornis is er niet van de een op de andere dag. Hoe ontstaat zoiets eigenlijk? Hoe is het bij mij ontstaan? Hoe is het “gezond leven” bij mij een obsessie geworden? En kan je er wat tegen doen?

◊ ◊ ◊

Wanneer alles anders wordt

“Het is 2009 en ik besluit dat het zo niet verder kan. Die hele zakken chips die ik in de pauze wegwerk samen met een vriendin en die rol koekjes die ik stiekem in de bovenste lade van mijn bureau heb liggen, die moeten WEG. Tijd om eens wat gezonder te gaan leven. Ik start dit jaar in een nieuwe klas met nieuwe mensen in HAVO 4. VWO had ik op dat moment niet nodig voor wat ik wilde gaan studeren (fysiotherapie) en vanwege de loting zou op VWO blijven mij alleen maar tegenwerken.  Tijd dus voor een nieuwe start. Een nieuwe klas,  verdomd goede punten halen en oja.. gezonder leven.”

Dit is het moment dat het voor mij begon. Er veranderde heel veel in mijn leven, ik was in een periode waarin ik niet zo goed wist wat ik wilde (al dacht ik van wel) en mijn goede vrienden had ik niet meer zo dichtbij. Ik kwam in een mentor klas waar ik eigenlijk niet echt thuishoorde, omdat iedereen hele andere vakken had dan ik. De klas waar ik wel vaak inzat, tja daar hoorde ik dan weer niet helemaal bij omdat het niet mijn mentor klas was.. en eigenlijk.. was ik totaal niet happy. Na mijn leuke jaar in VWO 4, viel deze enorme sprong naar de HAVO voor mij gewoon.. vies tegen.

You’ve got this!

Gelukkig had ik doelen. Ik had doelen voor ogen die mij afleidde van het feit dat ik mijn vrienden miste en mij niet echt helemaal thuis voelde op de HAVO. Ik ging namelijk gezonder leven! Ik ging op dansles en.. ik ging het allemaal anders doen.

“Zakken chips halen in de supermarkt? Nee, ik nam een lekker flesje Optimel en nam een stuk fruit voor mezelf mee. Mijn vriendinnen zaten aan de koekjes en jee, wat voelde ik me sterk! Ik kon het gewoon weerstaan met mijn flesje Optimel.”

De dag erna startte ik ook maar met het schrappen van mijn “ongezonde tussendoortjes”. Boterhammen zijn gezonder vond ik. Ook ’s avonds op de bank liet ik mijn favo koek (een gevulde koek..daar was ik ZO DOL OP) liggen en ging voor een plak peperkoek. “Go Monique!” dacht ik, “Ik ben hier goed in! Dit is iets wat ik KAN!”.

Wanneer gezond leven een obsessie wordt

Met een beetje bewuster leven is natuurlijk niets mis. Ik zeg niet dat je lekker zakken chips weg moet werken in de pauze met als gevolg dat je bij het avondeten geen hap broccolischotel meer wegkrijgt, die je moeder met zoveel liefde heeft klaargemaakt.

Maar het kan ook een obsessie worden..

Dat werd het voor mij. Ik was zo “goed” in “gezond leven” dat ik doorsloeg. Ik kon AL het lekkere eten weerstaan en uiteindelijk.. kon ik zelfs ” het eten” zelf weerstaan. Dit was het moment waarop het echt goed misging.

Die boterhammen in de kleine pauze? Dat werd een kleine mandarijn. Die kleine mandarijn? Dat werd helemaal niets. Die koek ’s avonds op de bank die een plak peperkoek werd? Dat werd een appel. En uiteindelijk.. niets meer dan een rommelende maag.

Ik kreeg een afkeer tegen eten, terwijl ik tegelijkertijd non-stop met eten bezig was. Niks was meer goed genoeg en ik besloot dat ik het eigenlijk allemaal niet nodig had. En dat ik dat gewoon kon? Dat vond ik toen knap van mezelf. Ik had de volledige controle. 

De kick van controle

Een eetstoornis kan verschillende oorzaken hebben. Zo kan er sprake zijn van een ernstig verstoord zelfbeeld waarbij je jezelf veel te dik vindt, terwijl dit in werkelijkheid niet zo is. Maar het kan ook een “uiting” zijn van een ander of onderliggend probleem. Over deze oorzaken en hoe dit precies bij mij lag, dat wil ik in een nieuwe blog bespreken. Wel wil ik hier alvast proberen uit te leggen hoe gezond leven bij mij een obsessie heeft kunnen worden.

Het feit dat ik de controle had over mijn gedrag en dit kon, maakte dat ik er meer van wilde. Het werkte eigenlijk verslavend, het hebben van de controle. Ik had zelf in de hand wat ik wel of niet at en dit maakte dat ik mij sterk voelde. Terwijl alles misging in mijn omgeving (voor mijn gevoel), was dit iets dat ik zelf kon bepalen.Ik had hier de controle over en oh nee.. die ging ik niet zomaar uit handen geven. Het werd een obsessie. het werd mijn taak mijzelf onder controle te houden en bij mij uitte dit in iets waar ik goed in bleek te zijn “niet eten”.

Ook het onderwerp “controledwang” wil ik dieper bespreken in een nieuwe blog. Wel wil ik hier nog antwoord geven / tips geven vanuit een vraag die ik gemaild kreeg. “Hoe zorg je ervoor dat het gezond leven geen obsessie/doorslaan wordt?”

“Hoe zorg je dat je niet doorslaat?” mijn tips. 

Niet doorslaan en een obsessie tegen gaan.. dat zijn twee lastige dingen. Het is iets wat erin sluipt en je niet altijd doorhebt. Zelf heb ik veel geleerd van mijn verleden en heb ik tegenwoordig een aantal “trucjes” die mij helpen “op het rechte pad te blijven”. Hoe ik dat aanpak wil ik graag met je delen.

TIP 1: Eet samen met anderen

Ben jij een beetje in de war of je nu gewoon gezond bezig bent, té gezond bezig bent of erin doorslaat? En wil je dit voorkomen? Probeer dan regelmatig met anderen te eten. Vaak zijn er zat mensen om je heen die helemaal niet zo “obsessief” met gezond eten bezig zijn en “gewoon eten” zonder teveel op alles te letten. En dat kan verhelderend zijn! Zelf wissel ik mijn eigen (nog altijd vaak gezonde) maaltjes af door “gewone maaltijden” met mijn familie en vrienden. Dit geeft mij inzicht in mijn eigen eetgedrag (zoals, ben ik weer te dwangmatig bezig?) en leert mij het gezond “moeten” eten wat meer los te laten. Ps: ja, dit vind ik soms verdomd lastig!

TIP 2: Ben een REBEL

Tip 1 is natuurlijk best lastig als je misschien al verder in je obsessie bent dan je zelf doorhebt. Je WIL helemaal niet dat anderen voor het zeggen hebben wat JIJ eet. Je wil (onbewust) die controle niet uit handen geven.. Wat moet je dan? Hoe ik dit zelf aanpak is: “ik ben een rebel”. Juist als ik de controledwang merk ga ik mijn gevoel te lijf met mijn verstand. Ik laat mijn verstand bepalen en laat mijn verstand het winnen van mijn gevoel. Ik merk bij mijzelf dat als ik dit maar vaak genoeg doe, het uiteindelijk steeds wat gemakkelijker gaat. Misschien werkt het voor jou ook!

TIP 3: Probeer het uit

Vind je het heel lastig dat ijsje te eten of die zak patat naar binnen te werken, omdat je dan overspoeld wordt door schuldgevoelens? Ik herken dit gevoel. Maar hee, probeer het eens uit. Wat doet dat ene ijsje nou eigenlijk met je. Kom je daar nu echt ineens 3 kilo van aan? Ben je dan echt ineens “ongezond” bezig? Is dat ijsje niet gewoon heel erg lekker? Juist door het eens in de zoveel tijd gewoon te doen (en dat vergt wat moed, maar dat kan je!!) merk je dat je lichaam echt wel meer kan hebben dan jij waarschijnlijk zelf denkt en dat het zo “slecht” niet hoeft te zijn. Dat ijsje is misschien wel hartstikke goed voor je mentale gezondheid! Heb je daar wel eens aan gedacht?

TIP 4: Wees eerlijk

Of je bent doorgeslagen in je gezonde eten, of dat je een obsessie hebt gecreëerd? Dat weet jij stiekem zelf het beste. Wees daarom altijd heel eerlijk tegenover jezelf. Pas als je zelf erkent, inziet, of het aan jezelf toe kan geven dat er misschien wel iets mis is of dat je de verkeerde kant op gaat, ben je in staat er iets aan te doen. Pas dan kan je het gedrag proberen te veranderen. Wees dus eerlijk!

◊ ◊ ◊

Er zijn ongelooflijk veel dingen die ik wil bespreken of wil vertellen en tegelijkertijd vind ik het een beetje eng zoveel over mijn gedachten van vroeger te delen. Ik wil daarom ook toevoegen dat ik alles schrijf zoals ík het destijds ervaren heb en dat ik mijn tips en adviezen geef op grond van hoe ik zelf de dingen toen en nu aanpak(te). Heb jij opmerkingen over mijn verhaal? Of vragen, zowel over mijn verhaal als over “eetstoornissen” op zich? Let me know! Dat mag zowel in een reactie als in een mailtje naar runningwithmo@outlook.com.

Ik vind het fijn jullie gedachten te horen 🙂

Liefs, Monique

PS: ik heb op de HAVO uiteindelijk ook heel veel nieuwe lieve vrienden gemaakt en mensen leren kennen die mij hebben gesteund, en die weten dat zelf wel, bedankt! <3