Personal Body Plan update: Maand 3

OP DE HELFT! Jeetje wat gaat de tijd snel, ik zit alweer op de helft van mijn Personal Body Plan traject. En weetje.. ik ben er nog lang niet klaar mee! Ik kan nu toch wel zeggen dat ik échtttt in de flow zit (oh yeah) en.. ik kom er nu dan toch maar eens openlijk voor uit: I LOVE FITNESS! Wie had dát ooit gedacht (nou, ik dus niet!). Hoe mijn afgelopen maand PBP is gegaan? Je leest het hier!

Terugblik

Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn vorige PBP update, sloot ik maand 2 lichtelijk sipjes af. Al dat harde werk, dat vele trainen, dat vele eten en toch maar weinig tot geen lichamelijke progressie.. Hoe kon dat toch? Heel even vroeg ik mij af waarvoor ik het allemaal deed, of ik het wel goed deed en of er niet iets mis met mij was.. Toch besloot ik mijn hoofd niet langer meer te laten hangen maar door te zetten en er weer vol voor te gaan. Ik ben een doorzetter, die ben ik altijd al geweest..EN NU DUS OOK!

Samen met mijn coach kwam er een nieuw plan van aanpak en ik besloot de stoute schoenen aan te trekken. Wat die stoute schoenen waren? Eten, eten, eten & trainen, trainen, trainen!

Fitness

Het trainingsschema bestond ook deze maand uit 4x per week trainen, 2x actief herstel (rennen, rennen!) en een rustdag. Het schema was nu gericht op pure krachtopbouw, ennehh: I LIKE IT. Eindelijk werd er eens écht met gewichten gesmeten en was het gedaan met het “lichte werk”. Althans, na anderhalve week dan..

Ik had al een tijdje het idee dat ik het misschien toch niet helemaal goed aanpakte. Ik ga braaf 4x in de week naar de gym, doe al mijn oefeningen, houd me zo goed mogelijk aan de aangegeven uitvoering en probeer altijd lichtelijk te verhogen in gewichten. BAM, daar zat het probleem. “Probeer altijd lichtelijk te verhogen in gewichten..”, ik moet zwaarder trainen! Ik vroeg mijn coach om wat advies (Kan ik dat? Krijg ik geen blessures?) en na haar duwtje in mijn rug besloot ik het gewoon te proberen. Het lichtelijk verhogen werd ZWAAR verhogen en weetje? Ik ben veel sterker dan ik dacht!

Met name mijn benen konden het 3dubbele aan van wat ik dacht dat ik kon.. En tja, toen duurde het niet lang meer: mijn benen begonnen te groeien (in de breedte dan natuurlijk 😉 ).

Niet alleen mijn benen, maar ook mijn armen en bibs (YEHEHESS) begonnen meer volume te krijgen (voor wie denkt dat fitness je mannelijk maakt: NOTTT). Eindelijk was daar dat lichtpuntje aan de horizon en begon ik lichtelijk terug te zien waar ik zo hard voor werk (op lichamelijk gebied). En dat.. geeft een KICK!

Eten

Voor wie denkt dat ik nog moeite had met het vele eten..: NEE. Ik kreeg zelfs steeds meer honger en het “volgevreten varkentje” werd een “luid knorrend varkentje” (shameee!). Zo kende ik mijn lichaam niet. Ik at veel meer dan ik de afgelopen jaren gewend was en toch kreeg ik nog steeds honger en ook de weegschaal sloeg geen gram hoger uit. Heeft mijn lichaam dan zoveel meer voeding nodig als ik het al die tijd gegeven heb? Blijkbaar wel! En zelfs nog veel meer..

Aangezien ik in de spieropbouwfase zit, ben ik sinds Personal Body Plan gelijk begonnen met “bulken”. Bulken betekent dat je net iets meer eet dan je lichaam nodig heeft, zodat je lichaam alle extra voedingsstoffen kan gebruiken voor het opbouwen van je spieren. Dit betekent dat je een positieve energie balans aanhoudt (meer energie het lichaam in, dan uit), waar je van aankomt. In mijn geval was het de bedoeling aan te komen in die spiertjes van mij natuurlijk!

Toch bleven de kilo’s uit en daardoor misschien ook wat progressie. Honger hebben in een “bulkfase” is NOT DONE. Hiermee geeft je lichaam immers aan dat het voeding nodig heeft. En voedingsstoffen, dat zou je lichaam voor spieropbouw juist in overvloed moeten hebben. Het was dan ook tijd voor verandering: calorieën verhogen.

Elke week verhoogde mijn coach mijn voedingsschema in het aantal calorieën dat ik moest eten, tot ik er van aankwam. Well, it happened. Ik werd weer het “volgevreten varkentje” en tot op de dag van vandaag wordt er ook zelden meer geknord!

Gedrag

Al dat eten en die kilo’s zijn leuk een aardig, maar voor een meisje met een “niet altijd even goede verstandshouding wat betreft voeding en gewicht, is dat toch wel een “dingetje”! Het is lang geleden dat er zo’n hoog getal op de weegschaal heeft gestaan bij mij en dat heeft natuurlijk tóch een impact.

Toch was die impact veel minder heftig en eng dan ik van te voren had gedacht. Ik was bang voor het vele eten en de kilo’s, hoewel ik wist dat het goed voor me zou zijn. Maar toen het eenmaal zover was, was het: “even slikken” en door!
Tenslotte paste ik nog altijd even gemakkelijk in mijn broeken en voelde ik me niet “dik”. Het kon dan ook niet anders dan dat het de “goede kilo’s” waren (hallo bibs!!) en ik was er dan ook snel aan gewend.

Daarnaast vertelde ik jullie de vorige keer dat ik erover dacht over te stappen van de “trackmethode” naar de “handpalmmethode”. Maar dit heb ik, doordat ik moest verhogen in calorieën, tot nu toe nog steeds niet gedaan. Wel ben ik het tracken wat losser gaan laten en heb ik toch alweer wat progressie geboekt in het meer “onbezorgd eten”. Ik moest ook wel, want maart stond in het teken van FEESTJES (verjaardag, slagen van mijn zus, Pasen). Dit resulteerde vervolgens weer in heel wat lekkere etentjes!

Dankzij PBP heb ik geleerd hoe ik hiermee om moet gaan. Ik heb geleerd dat een keer “cheaten” geen ramp is. Een keer “veel meer eten dan je normaal doet” je niet ineens een nijlpaard maakt en bovenal: dat genieten heel belangrijk is. En genoten; dat heb ik!

The end

Al met al kan ik zeggen dat maand 3 voor mij vooral in het teken stond van lichamelijke progressie. Hoewel de metingen wederom niet spectaculair waren, weet ik dat ik lichamelijk enorme sprongen heb gemaakt (HALLO BIBS, oke dit was de laatste keer maar “it makes me happy!” 😉 ).

Soms kijk ik wel eens terug op waar ik vandaan kom: Het meisje dat zichzelf niet gaf wat ze nodig had. Het meisje dat jaren lang (na en diep dal) leefde op een nét gezond gewicht. Het meisje dat onbewust altijd op dieet was en het meisje met de eeuwige slungel armen en spillebenen. Het meisje met misschien dan wel geen fysieke kracht, maar wel het doorzettingsvermogen van een leger. Ik ben van ver gekomen en hoewel ik pas op de helft ben van dit traject (en wie weet op hoeveelste deel van mijn hele “levenstraject”) ben ik stiekem best een beetje trots op wat ik tot nu toe heb bereikt.

Tja, ik ben ON FIRE en dit vuurtje gaan ze niet zomaar blussen. Kom maar op met die komende 3 maanden: ik ga ze pakken, opeten & VERSLINDEN (raaawrr)!

Wil jij ook beginnen aan PBP maar twijfel je nog? Heb je nog vragen, opmerkingen of gewoon een ander berichtje; LET ME KNOW!

Liefs, Monique