3 Weken geleden begon ik met “Personal Body Plan”, en tot nu toe gaat het LEKKER. Maar waarom ben ik hier nu eigenlijk mee begonnen? “Ik eet toch al gezond? Ik sport toch al zoveel?” Dit klopt allemaal, maar zoals al eerder geschreven: ieder lichaam heeft zijn eigen verhaal, zo ook het mijne..:

Je kent het inmiddels vast wel: al die transformaties, al die voor- en na foto’s en al die boeiende verhalen die achter die lichamen schuilen. Elk van die transformaties gaat gepaard met bezinning, motivatie, een berg emotie en vooral een HUGE ASS DOORZETTINGSVERMOGEN.

Ik word blij van al die mensen die hebben besloten de knop om te draaien en zijn begonnen met goed zorgen voor het eigen lichaam. Al die mensen die in een jaar (of een aantal jaren) die kilo’s eraf hebben weten te gooien en een fit en gezonde body tevoorschijn hebben getoverd.

Toch hoeft een transformatie niet altijd te betekenen het kwijtraken van overtollige kilo’s.. het kan ook andersom.

Mijn verhaal begon 6 jaar geleden. Ik ben altijd erg sportief geweest en ook veel snoepen heb ik van huis uit nooit meegekregen. Ik kon eten wat ik wilde en dacht hier dan ook totaal niet over na. Ik ben dan ook nooit dik geweest, maar toen ik de kans had met mijn vriendinnen de supermarkt leeg te kopen (ojaa.. en daar maakte we gebruik van :O ) en ik stopte met sporten, duurde het niet lang meer voor ik me totaal niet meer lekker in mijn vel voelde.

Ik was een jaar of 17 toen ik de eerste knop omdraaide. Ik wilde weer fit en gezond worden en begon dan ook weer met gezond eten en lekker sporten. De zakken chips ruilde ik in voor boterhammen. De boterhammen ruilde ik in voor appels. En die appels ruilde ik vervolgens in voor.. niets. In combinatie met het rennen (waar ik mee moest beginnen voor een schoolopdracht, wat vervolgens mijn grootste hobby werd) en de andere sporten die ik inmiddels bijna dagelijks deed, resulteerde dit in iets wat ik in het begin zelf niet zag: ik viel af.

De kilo’s vlogen eraf (de foto hierboven pas halverwege mijn dieptepunt) en mijn lieve vrienden en familie maakte mij duidelijk dat er iets goed mis was. Ook zelf begon ik het te zien en ik begon me te schamen voor mijn eigen lichaam. T-shirtjes deed ik liever niet meer aan, omdat ik mijn dunne armpjes liever bedekt hield en ik merkte dat ik geen puf en kracht meer had voor.. nouja eigenlijk alles wel.

In een jaar tijd verloor ik zowat 1/3 van mijn gewicht, en hoewel ik het zag, lukte het me niet het te stoppen. Totdat de maat vol was. Ik besloot (met veel steun van mijn vrienden en familie) de tweede knop om te draaien, hulp te zoeken bij specialisten en mijn transformatie te beginnen.

In een half jaar tijd wist ik 10 kilo aan te komen (Ooohmy.. ik at me een ongeluk!), ik behaalde mijn havo diploma en eindelijk begon ik weer lekker in mijn vel te zitten.

Sindsdien ben ik altijd gezond blijven eten en weer mijn sportieve zelf geworden. Rennen werd van een “moeten voor school” iets waar ik mijn ei in kwijt kon en iets waar ik nog best goed in bleek te zijn ook! Toch is het in die 5 jaar dat ik weer een “gezond uiterlijk” heb, nog steeds niet altijd een “gezond innerlijk”. De laatste anderhalf jaar ging het soms weer allemaal wat moeilijker dan ik had gehoopt op het gebied van eten (een terugval is een veelvoorkomend iets), hoewel dit aan mijn buitenkant niet echt te zien is (oja.. ik kan inmiddels ook weer heel goed snoepen 😉 ). Daarom heb ik afgelopen december besloten de inmiddels derde knop om te draaien en weer met mezelf aan de slag te gaan.

Ik wil nooit meer terug naar hoe het toen was, dat is een ding wat zeker is voor mij. In plaats daarvan wil ik kunnen genieten van het sporten (wat nu eenmaal bij mij hoort), het lekker, gezond & veel eten (wat sinds toen eigenlijk ook wel bij mij hoort) en dat kan alleen als ik goed voor mezelf zorg.

In Januari ben ik dan ook begonnen met Personal Body Plan, voor een verandering op het gebied van sport, voeding & gedrag om de sterkste versie van mezelf OOIT te worden ennehh.. om nieuwe hardloopdoelen te behalen (spannendddd…)!

Het lucht op mijn verhaal eindelijk (na al die jaren) te kunnen opschrijven en delen, zonder me hier voor te schamen (hoewel.. spannend is het wel!). Het is een deel van wie ik nu ben en ik hoop anderen te inspireren het nooit zover te laten komen.

Hoe mijn verhaal verder gaat kun je volgen via Runningwithmo.com en voor alle vragen of opmerkingen kun je natuurlijk een reactie achterlaten 🙂

Liefs, Monique

Bewaren